از تو دورم خود تصور میکنم روی ترا
میکشم بر صفحۀ دل نقش دلجوی ترا
در گلستان میرود هر صبحدم باد صبا
بهرسنبل نکهت زلف سمن بوی ترا
کرده نور حسن را در پردۀ ظلمت نهان
نسبتی با لیلة القدر است گیسوی ترا
قامتش در زیر بار غم شود همچون کمان
به مۀ نو هرکه نسبت کرد ابروی ترا
آرزوی سیرباغم جنت الفردوس نیست
عندلیبان ریاض گلشن کوی ترا
چشمت از وحشت کند از سایۀ مژگان چورم
چون توان در دام کردن صید آهوی ترا
لعل همچون سنگ می آید بچشم جوهری
دیده تا سیر ابی لعل سخنگوی ترا
دیدۀ انجم اگر افلاک را عینک کنه
کی تواند فرق کردن از میان موی ترا
شبنم از غیرت چکد از چهرۀ گل بر زمین
گر کنم نسبت به گوهر قطرۀ خوی ترا
میشود قمری شه تیمور از پرو از شوق
در خرامانی اگر بیند قد دلجوی ترا