سازند ز برگ گل اگر پیرهن تو

از نازکی افگار شود زان بدن تو

ای عهد شکن صد دل دیوانه اسیرت

در هر شکن زلف شکن در شکن تو

خون خورده و از تنگدلی بسته لب خویش

ای غنچه دهن غنچه زرشک دهن تو

کس دیده که سنبل دمد از یاسمن و گل

سنبل زده سر از طرف یاسمن تو

بستی کمر قتلم و خنجر زدی ای شوخ

قربان کمر بستن و خنجر زدن تو

جان میدهم ای شوخ چو فرهاد به تلخی

بهر سخنی از لب شرین سخن تو

طوطی همه شکر شکنی کرد فراموش

شیرین دهنا از لب شیرین سخن تو

دامان تو ترسم که بگیرند بمحشر

خون شد دلم از خون کسان ریختن تو

رحمی بکن ای شوخ بحال شه تیمور

مفتون شده از فتنه بر انگیختن تو