عالم بود از رابطۀ ذات تو قائم

پیوند بود رشتۀ جانم بتودائم

تخسیر توان کرد همه خلق جهان را

با لطف خوش و روی دل و حرف ملائم

بود از برم آنشوخ پریزاد گریزان

گردید بمن رام ز تاثیر عزایم

از فیض کند پدر هلال رمضان را

پرواز کند رنگ گراز چهرۀ صائم

مژگان تو پیوسته از آنست با برو

دارند بهم دوستی و الفت دائم

از یاد تو غافل نتوان کرد بهر حال

هستیم بیاد تو چه بیدار و چه نائم

تیمور شود مخزن اسرار الهی

دل هر که کند پاک ز او صاف ذمائم