عمر من ای بی وفا، صرف وفای تو شد

کی ز تو حاصل مرا ، غیر جفای تو شد

منت عیسی کشم ، بهرچه زین پس دگر

چارۀ درد دلم، چون ز دوای تو شد

مهر، کم از ذره اش ، جلوه کند در نظر

دیدۀ گریان من ، محو لقای تو شد

میرودش از قفا، لشکر دل فوج فوج

کاکل مشکین تو ، چون بقفای تو شد

خاک نشین درت، فخر کند برفلک

ننگ ز شاهی کند، هرکه گدای تو شد

چارۀ تیمور کن خود به دوا ای طبیب

خسته و بیمار و زار چون ز برای تو شد