فغان که برلبم از غم رسیدن جان بیتو

دمی دلم نبود فارغ از فغان بیتو

چسود ازین چمن که سبز گشت و غنچه دمید

که گلخن است مرا گلشن جنان بیتو

نه یاری هی ز تو بینم نه یاری از گردون

شکایت از تو کنم یا ز آسمان بیتو

چولاله داغ بدل افتدم زدیدن گل

قدم نهم چو بگلگشت گلستان بیتو

خدای را بمن ای دیدۀ جهان نظری

که سوخت شوخ جهان سوز من جهان بیتو

ز زندگی شده ام آنچنان من بیزار

که از خدا طلبم مرگ هر زمان بیتو

مرا بدولت دیدار باز ساز جوان

که پیر گشته ام ای نازنین جوان بیتو

دلم ز عشق تو گردیده است خون و کنون

ز دیده ام شده خون دلم روان بیتو

بیا که گشته بهجر ازغمت شۀ تیمور

ضعیف و خسته و رنجور و ناتوان بیتو