سوی من ای شۀ خوبان تو اگر باز آیی

نکنم گریه بهجران تو اگر باز آیی

از تنم جان ز غم عشق تو بیرون شده است

باز آید به تنم جان تو اگر باز آیی

رفتی از پیش من ای خسرو خوبان ز غمت

نکنم ناله و افغان تو اگر باز آیی

شده ام بیتو بتا بی سرو سامان لیکن

باز یابم سرو سامان تو اگر باز آیی

رفتی از پیش من غمزده با ناز و عتاب

چه شود سوی غریب ام تو اگر باز آیی

به غضب رفته یی از پیش من و من ز غمت

نزنم چاک گریبان تو اگر باز آیی

رفتی و غنچه ز غم شد دل شاه تیمور

بشگفد چون گل خندان تو اگر باز آیی