تعلیم جور از مژه چشم توتا گرفت

در سینه ام خدنگ نگاه توتا گرفت

جان از برم ربوده برسم جفا و جور

دل از برم به شیوۀ ناز و ادا گرفت

رنگ از بهار گلشن روی تو یافت گل

بو از نسیم زلف تو باد صبا گرفت

شد جلوه گاه عکس گلستان روی یار

تا لوح دل ز گرد تعلق جلا گرفت

خون دل من است که کردی تو پایمال

یا آنکه پایهای تو رنگ حنا گرفت

پرشد زگریه ام ز زمین تا بآسمان

طوفان چشم من زکجا تا کجا گرفت

تیمور چون کنم پس ازین فکر سلطنت

تاب و توان و هوش مرا دلربا گرفت