ز پند ناصح مشفق بدی ز کس نرود

به حیله طبع خسیس از دل مگس نرود

دلم بناله از آن خو گرفته در رۀ عشق

که کاروان رۀ دور بی جرس نرود

نموده قطع علائق چنان ز وضع جهان

که هیچ در دل آزاد من هوس نرود

رونده ره عشق تو عاشقان یکجا

کسی بقافله از خوف پیش و پس نرود

زحال خستۀ بیچارگان چه میداند

که تا ز حاکم جبار دست رس نرود

مدار دست ز دامان او شۀ تیمور

که تا زجور غمش از بدن نفس نرود