شوخ غارتگر و بیباک و سرا پا نازی

میبری دین و دلم عشوه گر و طنازی

طفلی و شوخ ز بس میل و ببازی داری

میربایی دل و دینم تو به بازی بازی

با که گویم ز غم عشق تو راز دل خویش

که نباشد به غم عشق تو همرازی

آفتاب تو و خوبان همگی چون انجم

در میان همه خوبان جهان ممتازی

تا بسازی ز غم و رشک بتا کار مرا

با رقیبان دغا پیشه ازان می سازی

پردۀ دیده چو آیی ، کنمت فرش به ره

غیر ازین نیست مرا بهر تو پا اندازی

با بتان نرد محبت شه تیمور مباز

خام بازی و تو آخر دل خود می بازی