بیتوام ناله چنان از دل ناشاد آید

که ز نالیدن ما چرغ بفریاد آید

چون کشم زهر زجام غم شیرین دهنی

یادم از تلخی جان کندن فرهاد آید

دامن آنشوخ زند چون پی قتلم بکمر

همه اعضای من از شوق بفریاد آید

غم هجرت رود از غایت شوق از یادم

چون ز وصل تو من دل شده را یاد آید

زیر تیغش ز بسی شوق رخش ناله کنم

رحم از نالۀ من در دل صیاد آید

در قفس گریه ام از درد گرفتاری نیست

خونم از دیده بیرحمی صیاد آید

داد پیش که برد از غم هجرت تیمور

چند بروی ز غم هجر تو بیداد آید