شیرین دهن، پسته لب و چرب زبانی

سمین بدن و لاله رخ و غنچه دهانی

شیرین چو تو شیرین نبود شیرۀ جانی

ای کان حلاوت تو ز شیرینی جانی

گاهی نزدی بر دل ما ناوک نازی

ای شوخ جفا پیشه عجب سخت کمانی

در صحن گلستان جهان چون تو گلی نیست

شمشاد قد و گل بدن و سرو روانی

ای رهزن دلها بوفا کوش خدا را

کم ساز جفا، مهر و وفا گر نتوانی

حیران جمال تو همه خلق جهانند

در خلوت دل روز و شب از دیده نهانی

از نام تو کام دل ما یافت حلاوت

شیرینی جان چیست که شیرین تر ازانی

از یک نگه  گرم، دل خلق ربائی

ای ترک پری چهره عجب آفت جانی

شادیم بدشنام  ز لعل شکرینت

بوسی ز لبت گر بلب ما برسانی

گفتا ز کرم او بمن دلشده تیمور

شاه همه خوبان و شهنشاه جهانی