اشکم از دیده به دنبال کسی می آید

ناله بر لب، پی فریادرسی می آید

آتشم گر زده ای، شمع صفت خندانم

شکر جور تو کنم، تا نفسی می آید

محمل ناز که در سینهٔ ما صحرایی ست؟

کز دل چاک صدای جرسی می آید

تهمت آلود، شود دامنش از غیرت عشق

هر کجا حسن، به دام هوسی می آید

سینهٔ چاک چه سازد به شکوه دل ما

فر سیمرغ کجا در قفسی می آید؟

خستگی مانع بیداد ستمکاران نیست

فتنه ز آن نرگس بیمار بسی می آید

تازه کردی روش حافظ شیراز، حزین

که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید