سیه چشمی دلم را از پی تسخیر می آید

غزالی در هوای صید این نخجیر می آید

جنونم آنقدرها شور دارد در ره شوقش

که از موج نگاهم، نالهٔ زنجیر می آید

عیار عشق چون زد بر محک اندیشه، دانستم

که خون کوهکن آخر ز جوی شیر می آید

خضر را چشمه سار زندگانی باد ارزانی

مرا آب حیات از جدول شمشیر می آید

سرت گردم شکیبا نیست،از ضعف است می دانی

اگر جان بر لبم در انتظارت دیر می آید

شکار دامن دشت تمنا خاک خواهد شد

حزین از سینه آهم بس که بی تأثیر می آید