دمی که از رخ ساقی خوی حجاب چکد

مرا ز هر بن مو، موج پیچ و تاب چکد

به یاد آن لب میگون چو ناله پردازم

به جای اشک ز مژگان من شراب چکد

اگر ز جور تو نالم به چرخ سنگین دل

سپهر خون شود از چشم آفتاب چکد

سپاه هوش جهان را دهد به موج فنا

کرشمه ای که از آن چشم نیم خواب چکد

به محفلی که زنی نشتری به ناله حزین

به جای نغمه شرار از رگ رباب چکد