به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳: ای باد چو بگذری به موصل ما را

1260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای باد چو بگذری به موصل ما را
یاد آر و سلام کن رضی بابا را
گوئی تو جهودم ار فراموش کنم
یاد تو مسلمان و بت ترسا را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: دیدمش چو سرو سهی آن سبز قبا 2شمارهٔ ۳: ای باد چو بگذری به موصل ما را 3شمارهٔ ۴: گر طعنه همی زنی من شیدا را 4شمارهٔ ۵: با آنکه به روی خوب پشتی ما را 5شمارهٔ ۶: یاری که بدوست سربلندی ما را 6شمارهٔ ۷: گیرم که اثر نماند یارب ها را 7شمارهٔ ۸: ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟8شمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا 9شمارهٔ ۱۰: ای صبر چه تخمی که بکارند ترا 10شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا 11شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا 12شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا 13شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را 14شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 15شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 16شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 17شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 18شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 19شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 20شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 21شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 22شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 23شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 24شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 25شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 26شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 27شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 28شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 29شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 30شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 31شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 32شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 33شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 34شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 35شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 36شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 37شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 38شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 39شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 40شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 41شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 42شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 43شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 44شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 45شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 46شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 47شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 48شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 49شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 50شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 51شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 52شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 53شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 54شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 55شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 56شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 57شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 58شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 59شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 60شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 61شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 62شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 63شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 64شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 65شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 66شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 67شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 68شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 69شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 70شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 71شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 72شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 73شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 74شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 75شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 76شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 77شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 78شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 79شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 80شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 81شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 82شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 83شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 84شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 85شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 86شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 87شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 88شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 89شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 90شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 91شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 92شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 93شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 94شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 95شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 96شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 97شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 98شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 99شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 100شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 101شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 102شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 103شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 104شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 105شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 106شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 107شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 108شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 109شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 110شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 111شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 112شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 113شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 114شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...115شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 116شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 117شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 118شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 119شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 120شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...121شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 122شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 123شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 124شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 125شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 126شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 127شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 128شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 129شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 130شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 131شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 132شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 133شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 134شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 135شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 136شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 137شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 138شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 139شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 140شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 141شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 142شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 143شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 144شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 145شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 146شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 147شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 148شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 149شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 150شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 151شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 152شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 153شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 154شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 155شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 156شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 157شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 158شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 159شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 160شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 161شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 162شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 163شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 164شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 165شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...166شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...167شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 168شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 169شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...170شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 171شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 172شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 173شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 174شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 175شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 176شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 177شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 178شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 179شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 180شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 181شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 182شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 183شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 184شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 185شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 186شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 187شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 188شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 189شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...190شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 191شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 192شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 193شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 194شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 195شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 196شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 197شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 198شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 199شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 200شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 201شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 202شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 203شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 204شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 205شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 206شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 207شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 208شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 209شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 210شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 211شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 212شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 213شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 214شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 215شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 216شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 217شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 218شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 219شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 220شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 221شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 222شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 223شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 224شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 225شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 226شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 227شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 228شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 229شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 230شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 231شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 232شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 233شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 234شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 235شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 236شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 237شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 238شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 239شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 240شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 241شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 242شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 243شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 244شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 245شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 246شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 247شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 248شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 249شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 250شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 251شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 252شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 253شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 254شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 255شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 256شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 257شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 258شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 259شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 260شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 261شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 262شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 263شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 264شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 265شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 266شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 267شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 268شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 269شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 270شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 271شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 272شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 273شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 274شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 275شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 276شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 277شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 278شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 279شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 280شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 281شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 282شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 283شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 284شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 285شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 286شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 287شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 288شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 289شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 290شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 291شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 292شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 293شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 294شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 295شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 296شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 297شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 298شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 299شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 300شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟301شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 302شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 303شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 304شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 305شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 306شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 307شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 308شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 309شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 310شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 311شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 312شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 313شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 314شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 315شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 316شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 317شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 318شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 319شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 320شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 321شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 322شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 323شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 324شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 325شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 326شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 327شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 328شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 329شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 330شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 331شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 332شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 333شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 334شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 335شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 336شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 337شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 338شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 339شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 340شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 341شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 342شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 343شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 344شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 345شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 346شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 347شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 348شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 349شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 350شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 351شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 352شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 353شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 354شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 355شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 356شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 357شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 358شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 359شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 360شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 361شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 362شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 363شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 364شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 365شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 366شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 367شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 368شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 369شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 370شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 371شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 372شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 373شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 374شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 375شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 376شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 377شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 378شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 379شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 380شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 381شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 382شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 383شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 384شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 385شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 386شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 387شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 388شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 389شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 390شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 391شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 392شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 393شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 394شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 395شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 396شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 397شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 398شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 399شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 400شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 401شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 402شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 403شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 404شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 405شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 406شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 407شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 408شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 409شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 410شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 411شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 412شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 413شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 414شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 415شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 416شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 417شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 418شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 419شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 420شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 421شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 422شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 423شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 424شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 425شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 426شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 427شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 428شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 429شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 430شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 431شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 432شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 433شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 434شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 435شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 436شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 437شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 438شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 439شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 440شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 441شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 442شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 443شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 444شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 445شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 446شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 447شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 448شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 449شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 450شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 451شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 452شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 453شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 454شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 455شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 456شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 457شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 458شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 459شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 460شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 461شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 462شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 463شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 464شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 465شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 466شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 467شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 468شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 469شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 470شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 471شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 472شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 473شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...474شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 475شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 476شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 477شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 478شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 479شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 480شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 481شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 482شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 483شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 484شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 485شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 486شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 487شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 488شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 489شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 490شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 491شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 492شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 493شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 494شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 495شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 496شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 497شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 498شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 499شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 500شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 501شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 502شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 503شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 504شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 505شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 506شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 507شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 508شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 509شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 510شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 511شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 512شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 513شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 514شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 515شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 516شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 517شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 518شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 519شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 520شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 521شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 522شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 523شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 524شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 525شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 526شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 527شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 528شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 529شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 530شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 531شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 532شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 533شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 534شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 535شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 536شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 537شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 538شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 539شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 540شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 541شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 542شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 543شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 544شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 545شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 546شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 547شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 548شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!549شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 550شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 551شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 552شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 553شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 554شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ