به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست

1380عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر چند که شد تیزی بازار تو سست
هرگز نشوم به مهر در کار تو سست
[بیت دوم این شعر جا افتاده]
[بیت دوم این شعر جا افتاده] ... ار تو سست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 2شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 3شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 4شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 5شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 6شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 7شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 8شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 9شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 10شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 11شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 12شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 13شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...14شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...15شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 16شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 17شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...18شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 19شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 20شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 21شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 22شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 23شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 24شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 25شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 26شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 27شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 28شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 29شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 30شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 31شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 32شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 33شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 34شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 35شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 36شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 37شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...38شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 39شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 40شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 41شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 42شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 43شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 44شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 45شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 46شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 47شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 48شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 49شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 50شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 51شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 52شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 53شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 54شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 55شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 56شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 57شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 58شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 59شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 60شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 61شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 62شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 63شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 64شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 65شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 66شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 67شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 68شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 69شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 70شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 71شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 72شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 73شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 74شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 75شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 76شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 77شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 78شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 79شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 80شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 81شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 82شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 83شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 84شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 85شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 86شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 87شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 88شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 89شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 90شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 91شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 92شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 93شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 94شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 95شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 96شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 97شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 98شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 99شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 100شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 101شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 102شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 103شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 104شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 105شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 106شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 107شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 108شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 109شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 110شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 111شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 112شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 113شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 114شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 115شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 116شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 117شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 118شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 119شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 120شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 121شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 122شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 123شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 124شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 125شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 126شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 127شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 128شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 129شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 130شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 131شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 132شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 133شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 134شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 135شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 136شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 137شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 138شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 139شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 140شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 141شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 142شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 143شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 144شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 145شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 146شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 147شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 148شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟149شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 150شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 151شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 152شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 153شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 154شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 155شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 156شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 157شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 158شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 159شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 160شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 161شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 162شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 163شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 164شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 165شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 166شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 167شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 168شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 169شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 170شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 171شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 172شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 173شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 174شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 175شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 176شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 177شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 178شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 179شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 180شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 181شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 182شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 183شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 184شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 185شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 186شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 187شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 188شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 189شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 190شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 191شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 192شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 193شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 194شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 195شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 196شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 197شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 198شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 199شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 200شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 201شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 202شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 203شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 204شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 205شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 206شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 207شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 208شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 209شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 210شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 211شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 212شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 213شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 214شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 215شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 216شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 217شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 218شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 219شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 220شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 221شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 222شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 223شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 224شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 225شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 226شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 227شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 228شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 229شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 230شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 231شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 232شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 233شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 234شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 235شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 236شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 237شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 238شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 239شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 240شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 241شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 242شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 243شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 244شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 245شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 246شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 247شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 248شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 249شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 250شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 251شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 252شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 253شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 254شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 255شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 256شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 257شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 258شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 259شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 260شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 261شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 262شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 263شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 264شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 265شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 266شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 267شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 268شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 269شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 270شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 271شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 272شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 273شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 274شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 275شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 276شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 277شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 278شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 279شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 280شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 281شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 282شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 283شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 284شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 285شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 286شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 287شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 288شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 289شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 290شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 291شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 292شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 293شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 294شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 295شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 296شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 297شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 298شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 299شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 300شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 301شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 302شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 303شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 304شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 305شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 306شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 307شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 308شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 309شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 310شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 311شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 312شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 313شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 314شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 315شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 316شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 317شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 318شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 319شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 320شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 321شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...322شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 323شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 324شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 325شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 326شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 327شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 328شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 329شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 330شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 331شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 332شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 333شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 334شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 335شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 336شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 337شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 338شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 339شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 340شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 341شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 342شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 343شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 344شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 345شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 346شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 347شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 348شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 349شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 350شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 351شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 352شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 353شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 354شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 355شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 356شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 357شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 358شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 359شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 360شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 361شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 362شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 363شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 364شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 365شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 366شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 367شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 368شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 369شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 370شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 371شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 372شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 373شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 374شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 375شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 376شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 377شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 378شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 379شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 380شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 381شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 382شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 383شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 384شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 385شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 386شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 387شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 388شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 389شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 390شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 391شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 392شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 393شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 394شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 395شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 396شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!397شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 398شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 399شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 400شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 401شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 402شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ