به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۵: با آنکه به روی خوب پشتی ما را

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با آنکه به روی خوب پشتی ما را
نرمی همگان را و درشتی ما را
هر دم گوئی به دم ترا زنده کنم
من دم نخرم برو که کشتی ما را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴: گر طعنه همی زنی من شیدا را 2شمارهٔ ۵: با آنکه به روی خوب پشتی ما را 3شمارهٔ ۶: یاری که بدوست سربلندی ما را 4شمارهٔ ۷: گیرم که اثر نماند یارب ها را 5شمارهٔ ۸: ای سرو که در چمن بر آورد ترا؟6شمارهٔ ۹: آن مادر شوم فرج چون زاد ترا 7شمارهٔ ۱۰: ای صبر چه تخمی که بکارند ترا 8شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا 9شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا 10شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا 11شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را 12شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 13شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 14شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 15شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 16شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 17شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 18شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 19شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 20شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 21شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 22شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 23شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 24شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 25شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 26شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 27شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 28شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 29شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 30شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 31شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 32شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 33شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 34شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 35شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 36شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 37شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 38شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 39شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 40شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 41شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 42شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 43شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 44شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 45شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 46شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 47شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 48شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 49شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 50شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 51شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 52شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 53شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 54شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 55شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 56شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 57شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 58شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 59شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 60شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 61شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 62شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 63شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 64شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 65شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 66شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 67شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 68شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 69شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 70شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 71شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 72شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 73شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 74شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 75شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 76شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 77شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 78شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 79شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 80شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 81شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 82شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 83شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 84شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 85شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 86شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 87شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 88شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 89شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 90شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 91شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 92شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 93شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 94شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 95شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 96شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 97شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 98شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 99شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 100شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 101شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 102شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 103شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 104شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 105شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 106شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 107شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 108شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 109شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 110شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 111شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 112شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...113شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 114شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 115شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 116شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 117شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 118شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...119شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 120شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 121شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 122شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 123شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 124شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 125شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 126شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 127شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 128شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 129شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 130شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 131شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 132شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 133شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 134شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 135شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 136شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 137شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 138شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 139شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 140شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 141شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 142شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 143شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 144شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 145شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 146شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 147شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 148شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 149شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 150شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 151شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 152شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 153شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 154شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 155شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 156شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 157شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 158شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 159شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 160شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 161شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 162شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 163شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...164شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...165شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 166شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 167شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...168شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 169شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 170شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 171شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 172شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 173شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 174شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 175شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 176شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 177شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 178شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 179شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 180شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 181شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 182شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 183شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 184شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 185شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 186شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 187شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...188شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 189شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 190شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 191شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 192شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 193شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 194شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 195شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 196شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 197شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 198شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 199شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 200شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 201شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 202شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 203شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 204شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 205شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 206شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 207شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 208شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 209شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 210شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 211شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 212شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 213شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 214شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 215شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 216شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 217شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 218شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 219شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 220شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 221شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 222شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 223شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 224شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 225شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 226شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 227شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 228شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 229شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 230شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 231شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 232شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 233شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 234شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 235شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 236شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 237شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 238شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 239شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 240شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 241شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 242شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 243شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 244شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 245شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 246شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 247شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 248شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 249شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 250شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 251شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 252شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 253شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 254شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 255شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 256شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 257شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 258شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 259شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 260شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 261شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 262شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 263شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 264شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 265شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 266شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 267شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 268شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 269شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 270شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 271شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 272شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 273شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 274شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 275شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 276شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 277شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 278شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 279شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 280شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 281شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 282شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 283شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 284شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 285شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 286شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 287شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 288شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 289شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 290شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 291شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 292شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 293شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 294شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 295شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 296شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 297شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 298شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟299شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 300شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 301شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 302شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 303شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 304شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 305شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 306شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 307شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 308شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 309شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 310شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 311شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 312شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 313شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 314شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 315شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 316شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 317شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 318شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 319شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 320شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 321شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 322شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 323شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 324شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 325شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 326شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 327شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 328شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 329شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 330شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 331شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 332شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 333شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 334شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 335شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 336شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 337شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 338شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 339شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 340شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 341شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 342شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 343شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 344شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 345شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 346شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 347شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 348شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 349شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 350شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 351شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 352شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 353شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 354شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 355شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 356شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 357شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 358شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 359شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 360شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 361شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 362شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 363شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 364شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 365شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 366شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 367شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 368شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 369شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 370شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 371شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 372شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 373شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 374شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 375شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 376شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 377شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 378شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 379شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 380شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 381شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 382شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 383شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 384شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 385شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 386شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 387شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 388شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 389شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 390شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 391شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 392شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 393شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 394شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 395شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 396شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 397شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 398شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 399شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 400شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 401شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 402شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 403شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 404شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 405شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 406شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 407شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 408شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 409شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 410شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 411شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 412شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 413شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 414شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 415شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 416شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 417شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 418شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 419شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 420شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 421شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 422شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 423شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 424شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 425شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 426شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 427شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 428شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 429شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 430شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 431شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 432شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 433شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 434شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 435شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 436شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 437شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 438شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 439شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 440شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 441شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 442شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 443شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 444شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 445شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 446شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 447شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 448شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 449شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 450شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 451شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 452شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 453شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 454شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 455شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 456شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 457شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 458شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 459شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 460شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 461شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 462شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 463شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 464شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 465شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 466شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 467شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 468شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 469شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 470شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 471شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...472شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 473شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 474شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 475شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 476شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 477شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 478شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 479شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 480شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 481شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 482شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 483شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 484شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 485شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 486شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 487شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 488شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 489شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 490شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 491شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 492شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 493شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 494شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 495شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 496شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 497شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 498شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 499شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 500شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 501شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 502شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 503شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 504شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 505شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 506شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 507شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 508شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 509شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 510شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 511شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 512شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 513شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 514شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 515شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 516شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 517شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 518شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 519شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 520شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 521شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 522شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 523شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 524شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 525شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 526شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 527شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 528شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 529شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 530شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 531شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 532شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 533شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 534شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 535شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 536شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 537شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 538شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 539شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 540شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 541شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 542شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 543شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 544شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 545شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 546شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!547شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 548شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 549شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 550شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 551شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 552شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ