به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است

1410عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است
بس دل که به او بسته و از غم زار است
هست از غم او هزار بارم بر دل
زیرا که بدو هزار دل پربار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 2شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 3شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 4شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 5شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 6شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 7شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 8شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 9شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...10شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 11شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 12شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 13شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 14شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 15شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...16شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 17شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 18شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 19شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 20شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 21شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 22شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 23شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 24شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 25شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 26شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 27شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 28شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 29شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 30شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 31شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 32شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 33شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 34شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 35شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 36شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 37شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 38شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 39شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 40شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 41شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 42شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 43شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 44شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 45شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 46شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 47شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 48شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 49شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 50شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 51شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 52شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 53شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 54شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 55شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 56شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 57شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 58شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 59شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 60شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...61شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...62شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 63شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 64شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...65شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 66شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 67شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 68شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 69شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 70شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 71شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 72شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 73شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 74شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 75شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 76شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 77شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 78شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 79شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 80شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 81شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 82شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 83شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 84شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...85شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 86شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 87شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 88شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 89شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 90شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 91شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 92شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 93شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 94شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 95شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 96شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 97شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 98شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 99شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 100شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 101شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 102شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 103شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 104شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 105شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 106شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 107شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 108شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 109شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 110شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 111شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 112شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 113شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 114شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 115شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 116شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 117شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 118شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 119شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 120شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 121شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 122شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 123شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 124شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 125شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 126شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 127شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 128شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 129شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 130شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 131شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 132شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 133شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 134شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 135شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 136شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 137شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 138شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 139شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 140شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 141شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 142شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 143شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 144شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 145شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 146شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 147شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 148شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 149شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 150شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 151شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 152شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 153شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 154شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 155شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 156شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 157شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 158شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 159شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 160شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 161شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 162شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 163شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 164شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 165شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 166شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 167شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 168شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 169شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 170شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 171شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 172شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 173شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 174شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 175شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 176شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 177شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 178شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 179شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 180شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 181شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 182شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 183شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 184شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 185شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 186شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 187شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 188شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 189شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 190شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 191شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 192شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 193شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 194شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 195شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟196شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 197شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 198شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 199شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 200شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 201شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 202شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 203شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 204شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 205شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 206شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 207شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 208شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 209شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 210شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 211شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 212شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 213شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 214شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 215شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 216شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 217شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 218شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 219شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 220شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 221شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 222شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 223شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 224شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 225شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 226شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 227شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 228شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 229شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 230شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 231شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 232شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 233شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 234شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 235شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 236شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 237شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 238شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 239شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 240شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 241شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 242شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 243شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 244شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 245شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 246شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 247شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 248شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 249شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 250شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 251شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 252شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 253شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 254شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 255شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 256شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 257شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 258شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 259شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 260شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 261شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 262شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 263شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 264شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 265شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 266شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 267شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 268شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 269شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 270شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 271شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 272شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 273شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 274شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 275شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 276شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 277شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 278شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 279شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 280شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 281شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 282شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 283شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 284شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 285شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 286شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 287شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 288شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 289شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 290شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 291شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 292شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 293شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 294شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 295شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 296شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 297شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 298شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 299شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 300شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 301شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 302شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 303شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 304شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 305شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 306شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 307شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 308شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 309شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 310شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 311شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 312شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 313شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 314شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 315شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 316شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 317شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 318شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 319شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 320شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 321شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 322شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 323شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 324شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 325شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 326شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 327شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 328شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 329شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 330شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 331شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 332شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 333شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 334شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 335شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 336شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 337شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 338شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 339شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 340شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 341شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 342شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 343شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 344شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 345شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 346شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 347شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 348شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 349شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 350شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 351شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 352شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 353شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 354شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 355شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 356شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 357شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 358شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 359شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 360شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 361شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 362شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 363شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 364شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 365شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 366شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 367شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 368شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...369شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 370شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 371شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 372شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 373شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 374شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 375شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 376شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 377شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 378شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 379شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 380شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 381شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 382شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 383شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 384شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 385شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 386شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 387شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 388شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 389شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 390شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 391شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 392شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 393شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 394شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 395شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 396شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 397شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 398شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 399شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 400شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 401شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 402شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 403شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 404شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 405شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 406شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 407شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 408شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 409شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 410شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 411شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 412شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 413شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 414شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 415شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 416شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 417شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 418شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 419شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 420شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 421شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 422شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 423شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 424شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 425شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 426شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 427شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 428شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 429شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 430شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 431شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 432شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 433شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 434شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 435شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 436شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 437شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 438شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 439شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 440شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 441شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 442شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 443شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!444شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 445شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 446شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 447شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 448شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 449شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ