به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست

1280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست
در مهر چه کاهلی و در کینه چه چست
دشمن مشو ار چه خود مرا دوست نئی
پیمان مشکن اگرچه خود نیست درست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 2شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 3شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 4شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 5شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 6شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 7شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 8شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 9شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 10شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 11شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 12شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 13شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 14شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 15شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 16شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 17شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 18شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 19شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 20شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 21شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 22شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 23شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 24شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 25شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 26شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 27شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 28شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 29شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 30شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 31شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 32شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 33شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 34شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 35شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 36شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 37شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 38شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 39شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 40شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 41شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 42شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 43شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 44شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 45شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 46شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 47شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 48شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 49شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 50شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...51شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 52شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 53شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 54شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 55شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 56شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...57شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 58شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 59شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 60شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 61شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 62شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 63شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 64شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 65شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 66شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 67شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 68شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 69شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 70شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 71شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 72شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 73شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 74شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 75شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 76شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 77شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 78شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 79شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 80شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 81شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 82شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 83شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 84شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 85شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 86شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 87شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 88شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 89شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 90شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 91شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 92شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 93شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 94شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 95شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 96شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 97شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 98شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 99شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 100شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 101شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...102شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...103شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 104شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 105شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...106شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 107شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 108شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 109شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 110شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 111شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 112شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 113شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 114شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 115شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 116شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 117شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 118شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 119شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 120شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 121شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 122شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 123شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 124شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 125شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...126شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 127شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 128شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 129شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 130شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 131شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 132شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 133شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 134شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 135شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 136شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 137شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 138شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 139شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 140شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 141شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 142شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 143شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 144شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 145شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 146شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 147شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 148شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 149شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 150شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 151شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 152شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 153شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 154شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 155شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 156شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 157شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 158شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 159شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 160شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 161شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 162شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 163شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 164شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 165شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 166شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 167شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 168شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 169شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 170شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 171شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 172شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 173شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 174شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 175شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 176شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 177شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 178شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 179شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 180شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 181شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 182شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 183شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 184شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 185شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 186شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 187شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 188شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 189شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 190شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 191شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 192شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 193شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 194شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 195شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 196شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 197شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 198شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 199شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 200شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 201شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 202شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 203شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 204شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 205شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 206شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 207شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 208شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 209شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 210شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 211شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 212شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 213شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 214شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 215شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 216شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 217شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 218شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 219شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 220شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 221شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 222شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 223شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 224شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 225شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 226شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 227شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 228شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 229شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 230شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 231شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 232شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 233شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 234شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 235شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 236شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟237شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 238شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 239شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 240شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 241شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 242شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 243شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 244شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 245شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 246شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 247شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 248شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 249شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 250شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 251شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 252شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 253شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 254شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 255شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 256شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 257شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 258شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 259شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 260شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 261شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 262شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 263شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 264شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 265شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 266شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 267شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 268شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 269شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 270شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 271شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 272شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 273شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 274شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 275شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 276شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 277شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 278شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 279شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 280شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 281شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 282شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 283شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 284شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 285شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 286شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 287شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 288شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 289شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 290شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 291شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 292شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 293شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 294شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 295شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 296شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 297شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 298شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 299شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 300شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 301شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 302شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 303شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 304شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 305شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 306شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 307شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 308شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 309شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 310شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 311شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 312شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 313شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 314شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 315شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 316شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 317شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 318شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 319شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 320شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 321شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 322شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 323شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 324شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 325شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 326شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 327شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 328شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 329شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 330شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 331شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 332شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 333شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 334شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 335شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 336شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 337شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 338شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 339شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 340شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 341شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 342شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 343شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 344شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 345شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 346شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 347شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 348شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 349شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 350شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 351شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 352شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 353شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 354شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 355شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 356شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 357شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 358شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 359شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 360شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 361شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 362شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 363شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 364شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 365شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 366شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 367شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 368شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 369شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 370شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 371شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 372شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 373شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 374شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 375شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 376شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 377شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 378شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 379شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 380شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 381شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 382شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 383شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 384شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 385شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 386شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 387شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 388شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 389شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 390شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 391شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 392شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 393شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 394شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 395شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 396شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 397شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 398شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 399شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 400شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 401شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 402شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 403شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 404شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 405شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 406شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 407شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 408شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 409شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...410شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 411شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 412شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 413شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 414شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 415شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 416شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 417شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 418شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 419شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 420شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 421شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 422شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 423شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 424شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 425شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 426شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 427شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 428شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 429شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 430شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 431شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 432شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 433شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 434شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 435شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 436شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 437شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 438شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 439شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 440شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 441شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 442شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 443شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 444شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 445شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 446شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 447شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 448شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 449شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 450شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 451شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 452شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 453شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 454شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 455شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 456شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 457شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 458شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 459شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 460شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 461شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 462شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 463شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 464شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 465شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 466شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 467شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 468شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 469شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 470شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 471شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 472شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 473شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 474شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 475شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 476شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 477شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 478شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 479شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 480شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 481شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 482شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 483شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 484شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!485شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 486شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 487شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 488شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 489شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 490شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ