به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد

1360عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از وصل رخت هر که نشانی دارد
از من به خطا در تو گمانی دارد
در شهر ز افسانه ما خالی نیست
هرکس که زبانی و دهانی دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 2شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 3شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 4شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 5شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 6شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 7شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 8شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 9شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 10شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 11شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 12شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 13شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 14شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 15شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 16شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 17شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 18شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 19شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 20شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 21شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 22شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 23شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 24شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 25شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 26شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 27شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 28شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 29شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 30شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 31شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 32شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 33شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 34شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 35شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 36شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 37شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 38شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 39شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 40شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 41شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 42شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 43شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 44شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 45شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 46شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 47شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 48شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 49شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 50شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 51شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 52شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 53شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 54شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 55شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 56شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 57شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 58شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 59شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 60شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 61شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 62شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 63شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 64شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 65شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 66شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 67شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 68شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 69شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 70شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 71شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 72شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 73شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 74شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 75شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 76شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 77شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 78شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 79شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 80شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 81شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 82شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 83شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 84شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 85شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 86شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 87شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 88شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 89شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 90شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 91شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 92شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 93شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 94شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 95شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 96شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 97شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 98شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 99شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 100شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 101شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 102شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 103شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 104شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 105شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 106شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 107شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 108شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 109شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 110شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 111شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 112شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 113شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 114شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 115شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 116شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 117شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 118شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 119شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 120شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 121شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 122شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 123شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 124شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 125شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 126شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 127شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 128شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 129شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 130شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 131شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 132شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 133شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 134شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 135شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 136شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 137شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 138شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 139شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 140شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 141شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 142شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 143شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 144شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 145شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 146شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 147شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 148شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 149شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 150شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 151شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 152شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 153شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 154شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 155شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 156شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 157شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 158شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 159شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 160شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 161شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 162شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 163شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 164شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 165شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 166شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...167شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 168شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 169شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 170شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 171شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 172شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 173شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 174شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 175شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 176شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 177شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 178شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 179شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 180شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 181شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 182شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 183شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 184شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 185شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 186شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 187شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 188شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 189شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 190شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 191شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 192شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 193شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 194شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 195شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 196شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 197شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 198شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 199شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 200شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 201شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 202شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 203شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 204شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 205شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 206شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 207شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 208شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 209شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 210شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 211شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 212شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 213شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 214شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 215شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 216شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 217شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 218شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 219شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 220شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 221شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 222شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 223شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 224شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 225شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 226شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 227شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 228شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 229شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 230شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 231شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 232شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 233شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 234شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 235شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 236شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 237شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 238شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 239شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 240شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 241شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!242شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 243شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 244شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 245شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 246شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 247شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ