به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است

1260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

امشب شب برسر زدن و زاریم است
و اندیشه بیخوابی و بیداریم است
صد شب ز لب تو خورده ام جام شراب
آن رفت و کنون نوبت غمخواریم است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 2شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 3شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 4شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 5شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 6شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 7شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 8شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 9شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 10شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 11شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 12شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 13شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 14شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 15شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 16شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 17شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 18شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 19شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 20شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 21شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 22شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 23شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 24شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 25شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 26شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 27شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 28شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 29شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 30شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 31شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 32شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 33شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 34شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 35شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 36شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 37شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 38شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 39شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 40شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 41شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...42شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...43شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 44شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 45شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...46شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 47شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 48شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 49شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 50شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 51شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 52شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 53شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 54شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 55شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 56شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 57شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 58شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 59شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 60شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 61شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 62شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 63شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 64شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 65شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...66شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 67شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 68شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 69شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 70شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 71شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 72شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 73شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 74شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 75شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 76شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 77شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 78شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 79شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 80شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 81شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 82شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 83شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 84شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 85شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 86شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 87شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 88شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 89شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 90شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 91شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 92شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 93شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 94شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 95شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 96شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 97شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 98شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 99شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 100شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 101شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 102شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 103شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 104شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 105شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 106شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 107شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 108شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 109شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 110شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 111شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 112شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 113شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 114شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 115شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 116شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 117شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 118شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 119شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 120شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 121شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 122شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 123شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 124شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 125شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 126شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 127شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 128شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 129شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 130شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 131شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 132شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 133شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 134شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 135شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 136شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 137شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 138شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 139شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 140شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 141شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 142شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 143شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 144شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 145شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 146شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 147شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 148شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 149شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 150شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 151شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 152شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 153شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 154شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 155شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 156شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 157شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 158شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 159شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 160شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 161شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 162شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 163شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 164شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 165شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 166شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 167شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 168شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 169شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 170شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 171شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 172شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 173شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 174شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 175شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 176شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟177شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 178شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 179شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 180شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 181شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 182شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 183شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 184شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 185شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 186شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 187شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 188شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 189شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 190شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 191شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 192شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 193شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 194شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 195شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 196شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 197شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 198شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 199شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 200شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 201شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 202شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 203شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 204شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 205شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 206شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 207شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 208شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 209شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 210شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 211شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 212شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 213شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 214شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 215شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 216شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 217شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 218شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 219شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 220شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 221شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 222شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 223شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 224شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 225شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 226شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 227شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 228شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 229شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 230شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 231شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 232شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 233شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 234شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 235شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 236شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 237شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 238شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 239شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 240شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 241شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 242شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 243شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 244شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 245شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 246شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 247شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 248شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 249شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 250شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 251شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 252شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 253شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 254شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 255شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 256شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 257شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 258شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 259شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 260شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 261شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 262شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 263شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 264شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 265شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 266شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 267شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 268شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 269شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 270شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 271شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 272شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 273شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 274شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 275شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 276شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 277شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 278شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 279شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 280شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 281شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 282شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 283شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 284شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 285شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 286شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 287شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 288شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 289شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 290شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 291شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 292شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 293شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 294شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 295شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 296شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 297شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 298شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 299شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 300شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 301شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 302شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 303شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 304شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 305شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 306شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 307شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 308شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 309شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 310شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 311شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 312شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 313شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 314شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 315شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 316شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 317شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 318شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 319شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 320شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 321شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 322شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 323شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 324شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 325شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 326شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 327شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 328شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 329شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 330شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 331شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 332شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 333شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 334شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 335شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 336شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 337شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 338شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 339شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 340شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 341شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 342شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 343شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 344شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 345شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 346شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 347شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 348شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 349شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...350شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 351شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 352شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 353شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 354شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 355شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 356شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 357شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 358شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 359شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 360شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 361شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 362شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 363شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 364شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 365شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 366شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 367شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 368شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 369شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 370شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 371شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 372شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 373شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 374شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 375شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 376شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 377شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 378شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 379شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 380شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 381شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 382شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 383شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 384شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 385شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 386شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 387شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 388شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 389شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 390شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 391شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 392شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 393شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 394شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 395شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 396شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 397شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 398شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 399شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 400شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 401شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 402شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 403شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 404شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 405شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 406شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 407شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 408شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 409شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 410شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 411شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 412شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 413شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 414شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 415شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 416شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 417شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 418شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 419شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 420شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 421شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 422شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 423شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 424شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!425شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 426شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 427شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 428شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 429شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 430شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ