به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد

1340عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل با تو و صبر سازگاری که نکرد
با بار غمت چه بردباری که نکرد
با این دل پرخون دل خونخواره تو
چه جور که ننمود و چه خواری که نکرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 2شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 3شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 4شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 5شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 6شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 7شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 8شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 9شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 10شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 11شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 12شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 13شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 14شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 15شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 16شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 17شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 18شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 19شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 20شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 21شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 22شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 23شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 24شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 25شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 26شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 27شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 28شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 29شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 30شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 31شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 32شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 33شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 34شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 35شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 36شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 37شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 38شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 39شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 40شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 41شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 42شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 43شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 44شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 45شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 46شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 47شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 48شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 49شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 50شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 51شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 52شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 53شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 54شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 55شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 56شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 57شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 58شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 59شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 60شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 61شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 62شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 63شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 64شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 65شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 66شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 67شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 68شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 69شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 70شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 71شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 72شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 73شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 74شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 75شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 76شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 77شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 78شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 79شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 80شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 81شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 82شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 83شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 84شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 85شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 86شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 87شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 88شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 89شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 90شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 91شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 92شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 93شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 94شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 95شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 96شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 97شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 98شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 99شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 100شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 101شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 102شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 103شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 104شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 105شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 106شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 107شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 108شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 109شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 110شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 111شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 112شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 113شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 114شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 115شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 116شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 117شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 118شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 119شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 120شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 121شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 122شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 123شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 124شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 125شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 126شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 127شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 128شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 129شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 130شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 131شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 132شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 133شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 134شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 135شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 136شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 137شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 138شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 139شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 140شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 141شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 142شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 143شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 144شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 145شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 146شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 147شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 148شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 149شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 150شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...151شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 152شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 153شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 154شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 155شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 156شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 157شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 158شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 159شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 160شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 161شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 162شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 163شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 164شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 165شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 166شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 167شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 168شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 169شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 170شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 171شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 172شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 173شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 174شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 175شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 176شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 177شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 178شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 179شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 180شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 181شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 182شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 183شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 184شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 185شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 186شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 187شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 188شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 189شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 190شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 191شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 192شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 193شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 194شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 195شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 196شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 197شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 198شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 199شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 200شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 201شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 202شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 203شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 204شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 205شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 206شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 207شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 208شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 209شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 210شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 211شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 212شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 213شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 214شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 215شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 216شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 217شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 218شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 219شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 220شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 221شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 222شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 223شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 224شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 225شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!226شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 227شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 228شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 229شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 230شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 231شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ