به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست

1370عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از دیدن روی منکلی مهرم خاست
بی دیدن روی منکلی عمرم کاست
نا دیدن روی منکلی صبر کراست
نادیدن روی منکلی عین خطاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 2شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 3شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 4شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 5شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 6شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 7شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 8شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 9شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 10شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 11شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 12شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 13شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 14شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 15شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 16شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 17شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 18شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 19شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 20شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 21شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 22شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 23شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 24شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 25شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 26شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 27شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 28شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 29شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 30شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 31شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 32شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 33شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 34شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 35شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 36شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 37شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 38شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...39شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 40شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 41شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 42شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 43شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 44شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...45شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 46شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 47شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 48شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 49شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 50شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 51شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 52شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 53شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 54شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 55شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 56شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 57شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 58شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 59شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 60شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 61شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 62شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 63شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 64شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 65شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 66شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 67شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 68شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 69شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 70شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 71شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 72شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 73شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 74شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 75شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 76شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 77شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 78شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 79شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 80شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 81شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 82شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 83شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 84شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 85شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 86شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 87شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 88شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 89شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...90شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...91شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 92شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 93شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...94شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 95شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 96شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 97شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 98شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 99شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 100شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 101شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 102شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 103شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 104شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 105شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 106شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 107شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 108شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 109شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 110شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 111شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 112شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 113شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...114شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 115شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 116شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 117شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 118شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 119شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 120شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 121شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 122شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 123شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 124شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 125شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 126شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 127شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 128شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 129شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 130شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 131شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 132شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 133شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 134شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 135شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 136شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 137شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 138شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 139شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 140شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 141شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 142شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 143شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 144شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 145شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 146شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 147شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 148شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 149شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 150شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 151شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 152شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 153شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 154شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 155شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 156شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 157شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 158شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 159شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 160شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 161شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 162شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 163شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 164شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 165شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 166شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 167شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 168شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 169شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 170شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 171شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 172شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 173شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 174شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 175شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 176شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 177شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 178شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 179شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 180شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 181شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 182شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 183شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 184شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 185شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 186شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 187شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 188شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 189شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 190شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 191شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 192شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 193شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 194شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 195شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 196شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 197شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 198شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 199شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 200شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 201شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 202شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 203شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 204شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 205شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 206شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 207شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 208شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 209شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 210شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 211شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 212شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 213شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 214شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 215شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 216شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 217شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 218شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 219شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 220شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 221شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 222شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 223شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 224شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟225شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 226شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 227شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 228شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 229شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 230شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 231شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 232شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 233شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 234شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 235شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 236شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 237شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 238شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 239شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 240شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 241شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 242شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 243شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 244شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 245شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 246شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 247شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 248شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 249شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 250شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 251شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 252شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 253شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 254شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 255شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 256شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 257شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 258شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 259شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 260شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 261شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 262شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 263شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 264شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 265شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 266شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 267شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 268شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 269شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 270شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 271شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 272شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 273شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 274شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 275شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 276شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 277شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 278شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 279شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 280شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 281شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 282شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 283شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 284شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 285شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 286شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 287شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 288شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 289شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 290شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 291شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 292شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 293شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 294شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 295شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 296شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 297شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 298شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 299شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 300شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 301شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 302شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 303شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 304شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 305شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 306شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 307شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 308شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 309شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 310شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 311شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 312شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 313شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 314شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 315شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 316شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 317شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 318شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 319شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 320شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 321شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 322شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 323شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 324شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 325شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 326شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 327شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 328شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 329شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 330شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 331شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 332شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 333شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 334شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 335شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 336شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 337شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 338شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 339شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 340شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 341شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 342شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 343شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 344شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 345شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 346شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 347شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 348شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 349شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 350شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 351شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 352شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 353شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 354شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 355شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 356شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 357شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 358شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 359شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 360شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 361شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 362شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 363شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 364شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 365شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 366شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 367شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 368شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 369شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 370شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 371شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 372شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 373شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 374شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 375شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 376شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 377شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 378شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 379شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 380شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 381شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 382شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 383شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 384شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 385شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 386شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 387شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 388شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 389شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 390شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 391شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 392شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 393شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 394شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 395شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 396شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 397شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...398شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 399شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 400شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 401شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 402شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 403شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 404شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 405شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 406شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 407شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 408شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 409شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 410شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 411شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 412شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 413شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 414شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 415شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 416شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 417شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 418شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 419شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 420شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 421شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 422شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 423شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 424شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 425شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 426شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 427شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 428شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 429شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 430شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 431شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 432شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 433شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 434شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 435شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 436شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 437شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 438شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 439شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 440شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 441شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 442شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 443شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 444شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 445شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 446شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 447شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 448شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 449شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 450شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 451شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 452شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 453شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 454شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 455شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 456شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 457شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 458شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 459شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 460شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 461شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 462شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 463شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 464شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 465شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 466شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 467شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 468شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 469شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 470شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 471شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 472شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!473شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 474شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 475شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 476شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 477شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 478شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ