به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست
شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست
مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت
کآنجا که زره گر است پیکان گر هست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 2شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 3شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 4شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 5شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 6شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 7شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 8شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 9شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 10شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 11شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 12شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 13شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 14شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 15شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 16شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 17شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 18شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 19شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 20شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 21شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 22شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 23شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 24شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 25شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 26شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 27شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 28شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 29شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 30شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 31شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 32شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 33شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 34شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 35شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 36شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 37شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 38شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 39شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 40شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 41شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 42شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 43شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 44شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 45شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 46شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 47شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 48شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 49شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 50شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 51شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 52شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 53شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 54شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 55شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 56شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...57شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 58شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 59شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 60شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 61شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 62شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...63شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 64شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 65شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 66شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 67شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 68شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 69شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 70شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 71شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 72شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 73شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 74شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 75شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 76شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 77شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 78شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 79شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 80شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 81شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 82شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 83شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 84شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 85شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 86شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 87شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 88شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 89شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 90شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 91شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 92شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 93شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 94شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 95شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 96شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 97شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 98شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 99شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 100شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 101شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 102شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 103شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 104شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 105شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 106شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 107شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...108شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...109شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 110شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 111شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...112شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 113شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 114شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 115شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 116شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 117شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 118شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 119شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 120شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 121شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 122شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 123شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 124شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 125شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 126شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 127شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 128شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 129شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 130شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 131شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...132شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 133شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 134شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 135شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 136شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 137شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 138شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 139شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 140شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 141شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 142شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 143شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 144شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 145شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 146شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 147شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 148شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 149شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 150شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 151شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 152شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 153شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 154شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 155شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 156شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 157شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 158شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 159شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 160شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 161شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 162شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 163شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 164شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 165شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 166شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 167شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 168شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 169شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 170شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 171شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 172شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 173شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 174شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 175شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 176شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 177شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 178شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 179شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 180شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 181شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 182شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 183شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 184شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 185شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 186شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 187شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 188شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 189شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 190شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 191شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 192شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 193شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 194شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 195شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 196شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 197شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 198شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 199شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 200شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 201شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 202شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 203شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 204شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 205شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 206شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 207شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 208شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 209شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 210شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 211شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 212شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 213شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 214شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 215شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 216شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 217شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 218شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 219شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 220شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 221شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 222شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 223شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 224شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 225شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 226شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 227شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 228شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 229شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 230شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 231شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 232شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 233شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 234شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 235شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 236شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 237شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 238شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 239شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 240شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 241شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 242شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟243شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 244شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 245شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 246شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 247شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 248شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 249شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 250شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 251شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 252شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 253شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 254شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 255شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 256شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 257شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 258شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 259شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 260شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 261شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 262شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 263شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 264شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 265شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 266شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 267شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 268شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 269شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 270شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 271شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 272شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 273شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 274شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 275شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 276شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 277شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 278شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 279شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 280شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 281شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 282شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 283شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 284شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 285شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 286شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 287شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 288شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 289شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 290شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 291شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 292شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 293شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 294شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 295شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 296شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 297شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 298شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 299شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 300شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 301شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 302شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 303شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 304شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 305شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 306شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 307شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 308شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 309شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 310شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 311شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 312شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 313شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 314شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 315شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 316شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 317شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 318شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 319شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 320شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 321شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 322شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 323شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 324شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 325شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 326شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 327شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 328شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 329شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 330شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 331شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 332شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 333شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 334شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 335شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 336شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 337شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 338شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 339شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 340شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 341شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 342شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 343شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 344شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 345شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 346شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 347شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 348شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 349شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 350شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 351شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 352شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 353شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 354شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 355شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 356شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 357شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 358شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 359شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 360شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 361شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 362شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 363شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 364شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 365شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 366شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 367شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 368شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 369شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 370شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 371شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 372شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 373شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 374شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 375شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 376شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 377شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 378شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 379شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 380شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 381شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 382شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 383شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 384شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 385شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 386شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 387شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 388شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 389شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 390شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 391شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 392شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 393شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 394شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 395شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 396شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 397شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 398شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 399شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 400شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 401شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 402شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 403شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 404شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 405شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 406شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 407شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 408شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 409شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 410شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 411شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 412شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 413شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 414شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 415شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...416شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 417شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 418شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 419شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 420شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 421شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 422شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 423شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 424شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 425شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 426شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 427شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 428شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 429شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 430شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 431شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 432شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 433شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 434شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 435شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 436شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 437شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 438شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 439شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 440شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 441شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 442شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 443شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 444شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 445شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 446شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 447شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 448شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 449شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 450شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 451شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 452شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 453شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 454شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 455شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 456شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 457شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 458شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 459شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 460شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 461شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 462شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 463شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 464شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 465شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 466شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 467شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 468شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 469شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 470شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 471شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 472شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 473شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 474شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 475شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 476شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 477شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 478شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 479شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 480شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 481شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 482شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 483شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 484شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 485شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 486شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 487شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 488شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 489شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 490شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!491شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 492شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 493شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 494شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 495شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 496شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ