به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ماهم به هوای باغ جوزا برخاست
وز قامت و رو آب گل و سرو بکاست
بگشادم خون ز دیده و عقلم گفت
مگشای در دیده که مه در جوزاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 2شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 3شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 4شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 5شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 6شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 7شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 8شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 9شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 10شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 11شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 12شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 13شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 14شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 15شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 16شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 17شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 18شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 19شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 20شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 21شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 22شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 23شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 24شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 25شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 26شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 27شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 28شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 29شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 30شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 31شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...32شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 33شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 34شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 35شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 36شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 37شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...38شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 39شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 40شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 41شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 42شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 43شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 44شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 45شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 46شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 47شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 48شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 49شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 50شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 51شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 52شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 53شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 54شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 55شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 56شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 57شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 58شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 59شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 60شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 61شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 62شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 63شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 64شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 65شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 66شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 67شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 68شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 69شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 70شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 71شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 72شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 73شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 74شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 75شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 76شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 77شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 78شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 79شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 80شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 81شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 82شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...83شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...84شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 85شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 86شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...87شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 88شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 89شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 90شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 91شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 92شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 93شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 94شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 95شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 96شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 97شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 98شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 99شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 100شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 101شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 102شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 103شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 104شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 105شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 106شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...107شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 108شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 109شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 110شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 111شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 112شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 113شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 114شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 115شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 116شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 117شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 118شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 119شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 120شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 121شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 122شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 123شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 124شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 125شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 126شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 127شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 128شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 129شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 130شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 131شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 132شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 133شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 134شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 135شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 136شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 137شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 138شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 139شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 140شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 141شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 142شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 143شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 144شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 145شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 146شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 147شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 148شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 149شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 150شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 151شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 152شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 153شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 154شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 155شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 156شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 157شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 158شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 159شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 160شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 161شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 162شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 163شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 164شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 165شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 166شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 167شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 168شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 169شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 170شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 171شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 172شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 173شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 174شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 175شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 176شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 177شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 178شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 179شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 180شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 181شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 182شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 183شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 184شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 185شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 186شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 187شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 188شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 189شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 190شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 191شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 192شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 193شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 194شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 195شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 196شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 197شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 198شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 199شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 200شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 201شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 202شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 203شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 204شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 205شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 206شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 207شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 208شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 209شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 210شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 211شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 212شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 213شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 214شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 215شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 216شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 217شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟218شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 219شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 220شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 221شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 222شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 223شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 224شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 225شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 226شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 227شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 228شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 229شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 230شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 231شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 232شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 233شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 234شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 235شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 236شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 237شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 238شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 239شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 240شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 241شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 242شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 243شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 244شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 245شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 246شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 247شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 248شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 249شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 250شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 251شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 252شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 253شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 254شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 255شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 256شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 257شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 258شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 259شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 260شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 261شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 262شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 263شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 264شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 265شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 266شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 267شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 268شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 269شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 270شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 271شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 272شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 273شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 274شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 275شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 276شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 277شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 278شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 279شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 280شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 281شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 282شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 283شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 284شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 285شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 286شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 287شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 288شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 289شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 290شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 291شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 292شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 293شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 294شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 295شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 296شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 297شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 298شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 299شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 300شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 301شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 302شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 303شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 304شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 305شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 306شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 307شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 308شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 309شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 310شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 311شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 312شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 313شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 314شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 315شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 316شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 317شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 318شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 319شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 320شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 321شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 322شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 323شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 324شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 325شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 326شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 327شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 328شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 329شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 330شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 331شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 332شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 333شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 334شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 335شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 336شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 337شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 338شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 339شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 340شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 341شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 342شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 343شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 344شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 345شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 346شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 347شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 348شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 349شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 350شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 351شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 352شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 353شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 354شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 355شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 356شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 357شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 358شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 359شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 360شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 361شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 362شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 363شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 364شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 365شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 366شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 367شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 368شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 369شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 370شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 371شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 372شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 373شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 374شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 375شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 376شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 377شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 378شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 379شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 380شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 381شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 382شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 383شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 384شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 385شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 386شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 387شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 388شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 389شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 390شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...391شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 392شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 393شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 394شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 395شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 396شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 397شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 398شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 399شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 400شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 401شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 402شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 403شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 404شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 405شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 406شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 407شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 408شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 409شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 410شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 411شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 412شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 413شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 414شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 415شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 416شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 417شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 418شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 419شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 420شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 421شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 422شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 423شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 424شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 425شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 426شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 427شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 428شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 429شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 430شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 431شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 432شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 433شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 434شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 435شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 436شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 437شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 438شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 439شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 440شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 441شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 442شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 443شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 444شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 445شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 446شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 447شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 448شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 449شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 450شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 451شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 452شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 453شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 454شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 455شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 456شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 457شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 458شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 459شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 460شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 461شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 462شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 463شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 464شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 465شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!466شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 467شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 468شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 469شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 470شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 471شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ