به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد

1270عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل جز بر تیر غمت آماج مباد
هجران ترا فرصت تاراج مباد
ور خوی تو این است که من می بینم
هرگز به تو هیچ خلق محتاج مباد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 2شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 3شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 4شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 5شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 6شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 7شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 8شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 9شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 10شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 11شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 12شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 13شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 14شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 15شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 16شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 17شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 18شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 19شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 20شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 21شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 22شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 23شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 24شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 25شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 26شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 27شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 28شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 29شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 30شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 31شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 32شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟33شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 34شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 35شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 36شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 37شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 38شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 39شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 40شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 41شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 42شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 43شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 44شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 45شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 46شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 47شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 48شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 49شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 50شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 51شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 52شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 53شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 54شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 55شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 56شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 57شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 58شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 59شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 60شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 61شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 62شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 63شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 64شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 65شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 66شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 67شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 68شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 69شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 70شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 71شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 72شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 73شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 74شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 75شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 76شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 77شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 78شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 79شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 80شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 81شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 82شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 83شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 84شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 85شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 86شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 87شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 88شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 89شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 90شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 91شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 92شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 93شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 94شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 95شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 96شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 97شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 98شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 99شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 100شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 101شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 102شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 103شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 104شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 105شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 106شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 107شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 108شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 109شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 110شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 111شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 112شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 113شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 114شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 115شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 116شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 117شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 118شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 119شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 120شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 121شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 122شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 123شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 124شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 125شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 126شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 127شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 128شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 129شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 130شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 131شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 132شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 133شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 134شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 135شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 136شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 137شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 138شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 139شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 140شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 141شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 142شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 143شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 144شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 145شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 146شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 147شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 148شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 149شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 150شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 151شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 152شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 153شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 154شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 155شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 156شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 157شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 158شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 159شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 160شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 161شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 162شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 163شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 164شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 165شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 166شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 167شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 168شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 169شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 170شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 171شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 172شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 173شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 174شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 175شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 176شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 177شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 178شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 179شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 180شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 181شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 182شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 183شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 184شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 185شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 186شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 187شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 188شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 189شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 190شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 191شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 192شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 193شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 194شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 195شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 196شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 197شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 198شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 199شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 200شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 201شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 202شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 203شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 204شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 205شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...206شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 207شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 208شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 209شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 210شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 211شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 212شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 213شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 214شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 215شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 216شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 217شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 218شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 219شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 220شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 221شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 222شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 223شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 224شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 225شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 226شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 227شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 228شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 229شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 230شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 231شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 232شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 233شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 234شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 235شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 236شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 237شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 238شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 239شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 240شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 241شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 242شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 243شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 244شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 245شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 246شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 247شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 248شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 249شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 250شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 251شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 252شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 253شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 254شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 255شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 256شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 257شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 258شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 259شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 260شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 261شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 262شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 263شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 264شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 265شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 266شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 267شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 268شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 269شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 270شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 271شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 272شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 273شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 274شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 275شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 276شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 277شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 278شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 279شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 280شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!281شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 282شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 283شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 284شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 285شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 286شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ