به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پوست

1410عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عشقش که چو جان است نهان در رگ و پوست
از دوست نهفتنم ز بدمهری اوست
زآنروی که دوست کشتنش عادت و خوست
با دوست نگویم که ترا دارم دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 2شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...3شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 4شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 5شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 6شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 7شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 8شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 9شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 10شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 11شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 12شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 13شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 14شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 15شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 16شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 17شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 18شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 19شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 20شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 21شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 22شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...23شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 24شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 25شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 26شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 27شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 28شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 29شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 30شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 31شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 32شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 33شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 34شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 35شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 36شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 37شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 38شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 39شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 40شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 41شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 42شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 43شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 44شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 45شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 46شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 47شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 48شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 49شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 50شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 51شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 52شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 53شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 54شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 55شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 56شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 57شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 58شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 59شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 60شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 61شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 62شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 63شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 64شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 65شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 66شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 67شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 68شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 69شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 70شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 71شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 72شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 73شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 74شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 75شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 76شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 77شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 78شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 79شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 80شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 81شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 82شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 83شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 84شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 85شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 86شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 87شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 88شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 89شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 90شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 91شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 92شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 93شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 94شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 95شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 96شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 97شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 98شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 99شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 100شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 101شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 102شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 103شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 104شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 105شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 106شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 107شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 108شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 109شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 110شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 111شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 112شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 113شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 114شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 115شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 116شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 117شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 118شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 119شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 120شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 121شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 122شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 123شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 124شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 125شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 126شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 127شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 128شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 129شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 130شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 131شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 132شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 133شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟134شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 135شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 136شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 137شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 138شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 139شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 140شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 141شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 142شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 143شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 144شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 145شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 146شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 147شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 148شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 149شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 150شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 151شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 152شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 153شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 154شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 155شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 156شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 157شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 158شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 159شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 160شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 161شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 162شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 163شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 164شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 165شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 166شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 167شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 168شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 169شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 170شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 171شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 172شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 173شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 174شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 175شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 176شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 177شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 178شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 179شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 180شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 181شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 182شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 183شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 184شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 185شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 186شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 187شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 188شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 189شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 190شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 191شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 192شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 193شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 194شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 195شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 196شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 197شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 198شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 199شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 200شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 201شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 202شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 203شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 204شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 205شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 206شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 207شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 208شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 209شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 210شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 211شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 212شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 213شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 214شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 215شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 216شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 217شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 218شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 219شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 220شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 221شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 222شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 223شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 224شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 225شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 226شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 227شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 228شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 229شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 230شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 231شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 232شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 233شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 234شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 235شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 236شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 237شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 238شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 239شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 240شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 241شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 242شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 243شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 244شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 245شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 246شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 247شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 248شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 249شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 250شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 251شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 252شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 253شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 254شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 255شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 256شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 257شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 258شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 259شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 260شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 261شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 262شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 263شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 264شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 265شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 266شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 267شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 268شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 269شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 270شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 271شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 272شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 273شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 274شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 275شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 276شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 277شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 278شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 279شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 280شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 281شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 282شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 283شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 284شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 285شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 286شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 287شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 288شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 289شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 290شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 291شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 292شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 293شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 294شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 295شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 296شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 297شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 298شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 299شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 300شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 301شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 302شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 303شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 304شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 305شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 306شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...307شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 308شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 309شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 310شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 311شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 312شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 313شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 314شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 315شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 316شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 317شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 318شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 319شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 320شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 321شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 322شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 323شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 324شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 325شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 326شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 327شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 328شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 329شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 330شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 331شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 332شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 333شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 334شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 335شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 336شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 337شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 338شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 339شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 340شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 341شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 342شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 343شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 344شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 345شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 346شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 347شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 348شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 349شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 350شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 351شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 352شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 353شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 354شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 355شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 356شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 357شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 358شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 359شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 360شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 361شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 362شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 363شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 364شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 365شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 366شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 367شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 368شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 369شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 370شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 371شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 372شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 373شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 374شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 375شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 376شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 377شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 378شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 379شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 380شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 381شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!382شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 383شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 384شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 385شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 386شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 387شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ