به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست
وین گریه ز روی مهر یا درد چراست
گر سوز منت نیست رخت زرد ز چیست
ور درد منت نیست دمت سرد چراست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 2شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 3شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 4شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 5شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 6شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...7شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 8شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 9شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 10شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 11شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 12شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...13شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 14شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 15شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 16شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 17شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 18شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 19شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 20شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 21شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 22شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 23شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 24شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 25شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 26شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 27شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 28شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 29شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 30شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 31شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 32شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 33شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 34شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 35شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 36شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 37شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 38شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 39شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 40شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 41شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 42شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 43شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 44شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 45شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 46شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 47شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 48شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 49شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 50شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 51شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 52شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 53شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 54شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 55شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 56شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 57شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...58شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...59شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 60شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 61شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...62شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 63شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 64شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 65شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 66شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 67شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 68شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 69شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 70شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 71شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 72شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 73شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 74شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 75شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 76شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 77شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 78شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 79شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 80شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 81شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...82شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 83شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 84شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 85شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 86شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 87شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 88شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 89شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 90شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 91شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 92شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 93شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 94شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 95شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 96شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 97شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 98شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 99شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 100شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 101شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 102شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 103شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 104شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 105شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 106شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 107شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 108شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 109شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 110شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 111شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 112شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 113شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 114شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 115شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 116شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 117شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 118شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 119شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 120شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 121شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 122شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 123شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 124شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 125شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 126شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 127شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 128شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 129شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 130شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 131شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 132شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 133شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 134شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 135شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 136شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 137شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 138شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 139شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 140شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 141شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 142شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 143شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 144شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 145شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 146شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 147شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 148شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 149شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 150شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 151شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 152شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 153شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 154شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 155شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 156شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 157شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 158شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 159شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 160شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 161شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 162شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 163شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 164شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 165شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 166شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 167شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 168شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 169شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 170شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 171شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 172شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 173شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 174شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 175شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 176شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 177شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 178شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 179شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 180شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 181شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 182شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 183شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 184شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 185شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 186شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 187شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 188شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 189شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 190شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 191شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 192شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟193شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 194شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 195شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 196شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 197شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 198شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 199شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 200شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 201شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 202شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 203شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 204شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 205شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 206شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 207شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 208شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 209شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 210شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 211شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 212شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 213شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 214شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 215شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 216شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 217شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 218شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 219شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 220شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 221شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 222شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 223شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 224شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 225شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 226شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 227شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 228شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 229شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 230شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 231شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 232شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 233شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 234شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 235شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 236شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 237شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 238شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 239شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 240شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 241شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 242شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 243شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 244شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 245شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 246شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 247شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 248شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 249شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 250شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 251شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 252شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 253شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 254شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 255شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 256شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 257شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 258شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 259شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 260شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 261شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 262شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 263شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 264شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 265شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 266شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 267شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 268شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 269شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 270شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 271شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 272شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 273شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 274شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 275شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 276شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 277شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 278شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 279شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 280شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 281شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 282شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 283شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 284شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 285شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 286شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 287شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 288شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 289شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 290شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 291شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 292شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 293شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 294شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 295شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 296شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 297شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 298شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 299شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 300شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 301شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 302شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 303شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 304شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 305شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 306شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 307شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 308شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 309شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 310شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 311شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 312شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 313شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 314شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 315شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 316شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 317شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 318شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 319شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 320شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 321شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 322شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 323شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 324شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 325شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 326شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 327شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 328شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 329شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 330شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 331شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 332شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 333شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 334شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 335شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 336شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 337شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 338شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 339شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 340شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 341شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 342شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 343شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 344شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 345شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 346شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 347شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 348شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 349شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 350شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 351شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 352شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 353شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 354شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 355شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 356شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 357شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 358شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 359شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 360شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 361شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 362شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 363شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 364شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 365شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...366شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 367شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 368شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 369شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 370شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 371شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 372شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 373شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 374شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 375شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 376شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 377شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 378شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 379شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 380شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 381شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 382شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 383شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 384شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 385شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 386شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 387شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 388شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 389شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 390شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 391شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 392شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 393شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 394شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 395شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 396شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 397شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 398شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 399شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 400شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 401شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 402شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 403شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 404شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 405شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 406شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 407شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 408شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 409شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 410شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 411شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 412شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 413شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 414شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 415شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 416شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 417شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 418شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 419شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 420شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 421شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 422شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 423شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 424شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 425شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 426شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 427شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 428شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 429شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 430شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 431شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 432شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 433شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 434شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 435شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 436شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 437شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 438شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 439شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 440شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!441شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 442شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 443شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 444شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 445شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 446شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ