به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا

1310عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در کوی تو کآستانش تخت است مرا
ناآمدن از کندی بخت است مرا
این سستی عهدت که مرا سخت افکند
از بهر تو سست عهد سخت است مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 2شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 3شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 4شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 5شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 6شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 7شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 8شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 9شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 10شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 11شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 12شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 13شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 14شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 15شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 16شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 17شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 18شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 19شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 20شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 21شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 22شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 23شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 24شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 25شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 26شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 27شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 28شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 29شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 30شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 31شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 32شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 33شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 34شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 35شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 36شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 37شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 38شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 39شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 40شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 41شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 42شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 43شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 44شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 45شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 46شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 47شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 48شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 49شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 50شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 51شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 52شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 53شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 54شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 55شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 56شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 57شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 58شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 59شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 60شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 61شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 62شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 63شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 64شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 65شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 66شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 67شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 68شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 69شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 70شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 71شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 72شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 73شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 74شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 75شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 76شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 77شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 78شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 79شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 80شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 81شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 82شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 83شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 84شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 85شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 86شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 87شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 88شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 89شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 90شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 91شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 92شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 93شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 94شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 95شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 96شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 97شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 98شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 99شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 100شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 101شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...102شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 103شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 104شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 105شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 106شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 107شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...108شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 109شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 110شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 111شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 112شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 113شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 114شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 115شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 116شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 117شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 118شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 119شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 120شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 121شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 122شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 123شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 124شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 125شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 126شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 127شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 128شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 129شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 130شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 131شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 132شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 133شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 134شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 135شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 136شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 137شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 138شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 139شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 140شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 141شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 142شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 143شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 144شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 145شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 146شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 147شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 148شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 149شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 150شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 151شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 152شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...153شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...154شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 155شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 156شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...157شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 158شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 159شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 160شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 161شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 162شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 163شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 164شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 165شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 166شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 167شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 168شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 169شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 170شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 171شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 172شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 173شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 174شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 175شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 176شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...177شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 178شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 179شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 180شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 181شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 182شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 183شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 184شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 185شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 186شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 187شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 188شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 189شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 190شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 191شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 192شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 193شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 194شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 195شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 196شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 197شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 198شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 199شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 200شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 201شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 202شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 203شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 204شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 205شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 206شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 207شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 208شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 209شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 210شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 211شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 212شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 213شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 214شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 215شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 216شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 217شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 218شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 219شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 220شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 221شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 222شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 223شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 224شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 225شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 226شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 227شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 228شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 229شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 230شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 231شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 232شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 233شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 234شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 235شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 236شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 237شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 238شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 239شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 240شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 241شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 242شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 243شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 244شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 245شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 246شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 247شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 248شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 249شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 250شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 251شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 252شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 253شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 254شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 255شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 256شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 257شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 258شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 259شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 260شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 261شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 262شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 263شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 264شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 265شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 266شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 267شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 268شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 269شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 270شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 271شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 272شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 273شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 274شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 275شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 276شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 277شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 278شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 279شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 280شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 281شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 282شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 283شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 284شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 285شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 286شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 287شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟288شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 289شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 290شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 291شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 292شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 293شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 294شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 295شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 296شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 297شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 298شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 299شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 300شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 301شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 302شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 303شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 304شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 305شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 306شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 307شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 308شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 309شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 310شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 311شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 312شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 313شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 314شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 315شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 316شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 317شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 318شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 319شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 320شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 321شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 322شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 323شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 324شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 325شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 326شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 327شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 328شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 329شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 330شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 331شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 332شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 333شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 334شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 335شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 336شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 337شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 338شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 339شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 340شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 341شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 342شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 343شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 344شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 345شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 346شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 347شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 348شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 349شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 350شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 351شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 352شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 353شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 354شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 355شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 356شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 357شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 358شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 359شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 360شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 361شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 362شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 363شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 364شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 365شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 366شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 367شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 368شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 369شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 370شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 371شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 372شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 373شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 374شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 375شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 376شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 377شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 378شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 379شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 380شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 381شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 382شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 383شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 384شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 385شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 386شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 387شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 388شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 389شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 390شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 391شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 392شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 393شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 394شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 395شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 396شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 397شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 398شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 399شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 400شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 401شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 402شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 403شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 404شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 405شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 406شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 407شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 408شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 409شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 410شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 411شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 412شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 413شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 414شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 415شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 416شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 417شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 418شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 419شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 420شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 421شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 422شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 423شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 424شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 425شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 426شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 427شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 428شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 429شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 430شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 431شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 432شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 433شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 434شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 435شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 436شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 437شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 438شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 439شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 440شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 441شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 442شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 443شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 444شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 445شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 446شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 447شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 448شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 449شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 450شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 451شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 452شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 453شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 454شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 455شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 456شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 457شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 458شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 459شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 460شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...461شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 462شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 463شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 464شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 465شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 466شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 467شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 468شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 469شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 470شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 471شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 472شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 473شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 474شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 475شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 476شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 477شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 478شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 479شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 480شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 481شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 482شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 483شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 484شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 485شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 486شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 487شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 488شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 489شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 490شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 491شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 492شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 493شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 494شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 495شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 496شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 497شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 498شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 499شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 500شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 501شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 502شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 503شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 504شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 505شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 506شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 507شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 508شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 509شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 510شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 511شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 512شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 513شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 514شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 515شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 516شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 517شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 518شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 519شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 520شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 521شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 522شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 523شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 524شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 525شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 526شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 527شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 528شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 529شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 530شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 531شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 532شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 533شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 534شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 535شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!536شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 537شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 538شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 539شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 540شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 541شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ