به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست

1420عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در راه تو سر باخته ام گام نخست
واندر طلبت نگشتم از سختی سست
جم جام جهان نما بدین رنج نیافت
خضر آب حیات را بدین سعی نجست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 2شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 3شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 4شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 5شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 6شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 7شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 8شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 9شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 10شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 11شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 12شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 13شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 14شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 15شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 16شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 17شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 18شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 19شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 20شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 21شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 22شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 23شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 24شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 25شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 26شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 27شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 28شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 29شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 30شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 31شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 32شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 33شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 34شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 35شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 36شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 37شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 38شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 39شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 40شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 41شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 42شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 43شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 44شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 45شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 46شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 47شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 48شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 49شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 50شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 51شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 52شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 53شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 54شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...55شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 56شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 57شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 58شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 59شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 60شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...61شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 62شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 63شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 64شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 65شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 66شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 67شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 68شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 69شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 70شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 71شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 72شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 73شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 74شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 75شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 76شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 77شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 78شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 79شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 80شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 81شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 82شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 83شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 84شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 85شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 86شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 87شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 88شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 89شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 90شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 91شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 92شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 93شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 94شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 95شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 96شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 97شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 98شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 99شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 100شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 101شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 102شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 103شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 104شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 105شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...106شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...107شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 108شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 109شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...110شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 111شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 112شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 113شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 114شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 115شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 116شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 117شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 118شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 119شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 120شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 121شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 122شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 123شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 124شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 125شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 126شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 127شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 128شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 129شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...130شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 131شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 132شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 133شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 134شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 135شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 136شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 137شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 138شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 139شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 140شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 141شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 142شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 143شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 144شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 145شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 146شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 147شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 148شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 149شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 150شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 151شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 152شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 153شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 154شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 155شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 156شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 157شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 158شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 159شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 160شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 161شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 162شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 163شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 164شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 165شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 166شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 167شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 168شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 169شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 170شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 171شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 172شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 173شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 174شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 175شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 176شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 177شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 178شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 179شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 180شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 181شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 182شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 183شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 184شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 185شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 186شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 187شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 188شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 189شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 190شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 191شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 192شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 193شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 194شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 195شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 196شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 197شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 198شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 199شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 200شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 201شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 202شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 203شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 204شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 205شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 206شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 207شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 208شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 209شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 210شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 211شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 212شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 213شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 214شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 215شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 216شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 217شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 218شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 219شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 220شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 221شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 222شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 223شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 224شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 225شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 226شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 227شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 228شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 229شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 230شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 231شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 232شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 233شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 234شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 235شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 236شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 237شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 238شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 239شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 240شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟241شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 242شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 243شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 244شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 245شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 246شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 247شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 248شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 249شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 250شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 251شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 252شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 253شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 254شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 255شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 256شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 257شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 258شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 259شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 260شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 261شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 262شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 263شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 264شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 265شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 266شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 267شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 268شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 269شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 270شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 271شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 272شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 273شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 274شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 275شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 276شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 277شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 278شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 279شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 280شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 281شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 282شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 283شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 284شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 285شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 286شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 287شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 288شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 289شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 290شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 291شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 292شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 293شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 294شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 295شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 296شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 297شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 298شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 299شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 300شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 301شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 302شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 303شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 304شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 305شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 306شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 307شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 308شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 309شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 310شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 311شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 312شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 313شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 314شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 315شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 316شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 317شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 318شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 319شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 320شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 321شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 322شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 323شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 324شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 325شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 326شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 327شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 328شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 329شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 330شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 331شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 332شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 333شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 334شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 335شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 336شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 337شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 338شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 339شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 340شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 341شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 342شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 343شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 344شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 345شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 346شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 347شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 348شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 349شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 350شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 351شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 352شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 353شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 354شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 355شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 356شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 357شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 358شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 359شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 360شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 361شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 362شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 363شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 364شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 365شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 366شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 367شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 368شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 369شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 370شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 371شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 372شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 373شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 374شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 375شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 376شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 377شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 378شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 379شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 380شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 381شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 382شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 383شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 384شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 385شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 386شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 387شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 388شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 389شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 390شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 391شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 392شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 393شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 394شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 395شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 396شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 397شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 398شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 399شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 400شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 401شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 402شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 403شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 404شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 405شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 406شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 407شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 408شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 409شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 410شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 411شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 412شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 413شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...414شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 415شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 416شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 417شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 418شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 419شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 420شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 421شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 422شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 423شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 424شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 425شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 426شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 427شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 428شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 429شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 430شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 431شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 432شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 433شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 434شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 435شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 436شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 437شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 438شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 439شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 440شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 441شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 442شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 443شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 444شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 445شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 446شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 447شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 448شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 449شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 450شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 451شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 452شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 453شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 454شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 455شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 456شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 457شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 458شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 459شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 460شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 461شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 462شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 463شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 464شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 465شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 466شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 467شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 468شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 469شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 470شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 471شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 472شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 473شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 474شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 475شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 476شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 477شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 478شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 479شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 480شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 481شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 482شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 483شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 484شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 485شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 486شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 487شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 488شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!489شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 490شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 491شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 492شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 493شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 494شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ