به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست

1370عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست
سربار عقیله توام در خور نیست
از من بگسل تو دانی و محنت عشق
ای بر سر کاری که مرا در سر نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 2شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 3شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 4شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 5شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 6شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 7شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 8شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 9شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 10شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 11شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 12شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 13شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 14شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 15شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 16شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 17شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 18شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 19شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 20شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 21شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 22شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 23شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 24شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 25شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 26شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 27شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 28شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 29شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 30شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 31شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 32شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 33شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 34شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 35شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 36شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 37شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 38شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 39شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 40شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 41شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 42شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 43شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 44شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 45شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 46شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 47شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 48شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 49شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 50شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 51شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 52شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 53شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 54شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 55شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 56شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 57شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 58شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 59شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 60شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 61شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 62شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 63شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 64شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 65شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 66شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 67شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 68شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 69شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 70شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 71شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 72شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 73شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 74شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 75شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 76شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 77شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 78شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 79شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 80شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 81شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 82شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 83شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 84شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 85شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 86شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 87شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 88شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 89شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 90شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 91شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 92شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 93شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 94شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 95شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 96شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 97شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 98شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 99شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 100شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 101شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 102شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 103شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 104شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟105شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 106شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 107شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 108شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 109شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 110شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 111شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 112شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 113شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 114شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 115شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 116شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 117شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 118شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 119شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 120شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 121شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 122شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 123شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 124شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 125شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 126شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 127شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 128شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 129شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 130شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 131شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 132شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 133شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 134شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 135شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 136شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 137شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 138شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 139شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 140شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 141شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 142شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 143شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 144شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 145شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 146شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 147شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 148شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 149شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 150شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 151شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 152شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 153شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 154شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 155شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 156شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 157شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 158شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 159شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 160شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 161شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 162شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 163شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 164شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 165شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 166شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 167شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 168شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 169شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 170شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 171شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 172شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 173شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 174شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 175شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 176شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 177شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 178شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 179شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 180شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 181شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 182شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 183شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 184شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 185شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 186شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 187شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 188شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 189شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 190شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 191شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 192شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 193شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 194شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 195شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 196شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 197شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 198شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 199شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 200شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 201شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 202شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 203شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 204شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 205شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 206شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 207شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 208شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 209شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 210شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 211شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 212شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 213شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 214شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 215شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 216شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 217شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 218شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 219شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 220شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 221شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 222شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 223شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 224شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 225شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 226شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 227شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 228شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 229شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 230شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 231شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 232شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 233شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 234شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 235شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 236شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 237شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 238شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 239شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 240شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 241شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 242شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 243شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 244شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 245شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 246شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 247شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 248شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 249شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 250شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 251شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 252شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 253شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 254شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 255شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 256شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 257شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 258شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 259شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 260شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 261شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 262شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 263شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 264شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 265شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 266شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 267شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 268شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 269شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 270شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 271شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 272شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 273شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 274شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 275شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 276شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 277شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...278شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 279شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 280شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 281شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 282شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 283شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 284شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 285شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 286شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 287شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 288شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 289شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 290شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 291شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 292شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 293شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 294شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 295شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 296شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 297شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 298شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 299شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 300شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 301شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 302شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 303شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 304شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 305شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 306شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 307شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 308شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 309شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 310شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 311شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 312شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 313شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 314شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 315شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 316شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 317شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 318شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 319شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 320شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 321شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 322شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 323شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 324شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 325شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 326شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 327شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 328شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 329شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 330شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 331شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 332شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 333شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 334شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 335شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 336شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 337شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 338شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 339شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 340شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 341شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 342شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 343شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 344شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 345شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 346شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 347شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 348شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 349شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 350شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 351شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 352شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!353شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 354شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 355شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 356شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 357شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 358شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ