به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد

1440عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

انگار که راز دل نهان دانم کرد
پیدا نکنم که غم چه با جانم کرد
با زردی رخساره چه تدبیر کنم
با سرخی آب دیده چه توانم کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 2شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 3شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 4شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 5شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 6شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 7شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 8شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 9شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 10شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 11شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 12شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 13شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 14شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 15شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 16شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 17شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 18شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 19شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 20شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 21شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 22شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 23شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 24شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 25شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 26شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 27شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 28شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 29شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 30شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 31شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 32شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 33شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 34شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 35شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 36شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 37شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 38شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 39شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 40شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 41شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 42شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 43شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 44شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 45شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 46شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 47شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 48شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 49شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 50شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 51شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 52شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 53شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 54شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 55شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 56شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 57شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 58شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 59شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 60شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 61شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 62شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 63شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 64شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 65شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 66شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 67شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 68شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 69شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 70شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 71شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 72شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 73شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 74شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 75شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 76شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 77شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 78شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 79شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 80شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 81شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 82شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 83شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 84شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 85شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 86شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 87شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 88شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 89شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 90شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 91شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 92شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 93شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 94شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 95شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 96شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 97شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 98شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 99شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 100شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 101شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 102شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 103شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 104شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 105شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 106شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 107شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 108شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 109شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 110شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 111شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 112شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 113شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 114شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 115شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 116شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 117شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 118شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 119شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 120شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 121شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 122شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 123شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 124شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 125شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 126شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 127شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 128شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 129شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 130شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 131شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 132شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 133شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 134شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 135شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 136شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 137شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 138شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 139شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 140شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 141شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 142شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 143شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 144شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 145شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 146شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 147شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 148شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 149شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 150شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 151شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 152شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 153شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 154شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 155شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...156شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 157شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 158شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 159شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 160شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 161شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 162شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 163شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 164شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 165شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 166شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 167شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 168شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 169شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 170شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 171شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 172شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 173شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 174شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 175شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 176شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 177شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 178شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 179شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 180شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 181شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 182شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 183شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 184شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 185شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 186شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 187شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 188شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 189شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 190شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 191شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 192شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 193شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 194شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 195شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 196شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 197شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 198شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 199شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 200شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 201شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 202شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 203شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 204شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 205شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 206شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 207شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 208شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 209شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 210شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 211شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 212شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 213شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 214شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 215شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 216شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 217شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 218شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 219شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 220شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 221شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 222شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 223شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 224شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 225شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 226شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 227شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 228شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 229شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 230شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!231شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 232شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 233شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 234شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 235شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 236شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ