به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر نادید دلم قد خرامان ترا
چون عاشق شد میان پنهان ترا
وان نیشکر از میان جان چون دربست
نادیده کمر میان چون جان ترا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱: آن شد که به زر عوام جویند ترا 2شمارهٔ ۱۲: گر نادید دلم قد خرامان ترا 3شمارهٔ ۱۳: آن روز که من بدیدم ای شاه ترا 4شمارهٔ ۱۴: خرم به تو داشتم دل بی غم را 5شمارهٔ ۱۵: چون عود بنالیدم و بنواخت مرا 6شمارهٔ ۱۶: در کوی تو کآستانش تخت است مرا 7شمارهٔ ۱۷: با عشق تو چون خوش سروکار است مرا 8شمارهٔ ۱۸: تا نعل در آتش تو داغ است مرا 9شمارهٔ ۱۹: ماه امل ارچه زیر میغ است مرا 10شمارهٔ ۲۰: هجرت چو به دست غصه بگذاشت مرا 11شمارهٔ ۲۱: آنم که چو جان بپرورم مردم را 12شمارهٔ ۲۲: لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا 13شمارهٔ ۲۳: ای دوست مشو سبغه زبون گیران را 14شمارهٔ ۲۴: بر ره بگماشت دوش مه پرتو را 15شمارهٔ ۲۵: یکدم برم آرید بت خوشخو را 16شمارهٔ ۲۶: از من همه مهر آمد و انصاف و وفا 17شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 18شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 19شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 20شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 21شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 22شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 23شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 24شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 25شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 26شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 27شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 28شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 29شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 30شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 31شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 32شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 33شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 34شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 35شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 36شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 37شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 38شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 39شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 40شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 41شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 42شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 43شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 44شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 45شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 46شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 47شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 48شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 49شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 50شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 51شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 52شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 53شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 54شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 55شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 56شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 57شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 58شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 59شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 60شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 61شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 62شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 63شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 64شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 65شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 66شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 67شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 68شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 69شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 70شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 71شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 72شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 73شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 74شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 75شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 76شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 77شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 78شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 79شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 80شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 81شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 82شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 83شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 84شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 85شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 86شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 87شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 88شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 89شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 90شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 91شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 92شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 93شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 94شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 95شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 96شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 97شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 98شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 99شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 100شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 101شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 102شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 103شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 104شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 105شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...106شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 107شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 108شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 109شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 110شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 111شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...112شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 113شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 114شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 115شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 116شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 117شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 118شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 119شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 120شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 121شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 122شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 123شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 124شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 125شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 126شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 127شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 128شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 129شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 130شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 131شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 132شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 133شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 134شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 135شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 136شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 137شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 138شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 139شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 140شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 141شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 142شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 143شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 144شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 145شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 146شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 147شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 148شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 149شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 150شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 151شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 152شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 153شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 154شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 155شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 156شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...157شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...158شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 159شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 160شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...161شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 162شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 163شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 164شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 165شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 166شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 167شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 168شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 169شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 170شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 171شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 172شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 173شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 174شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 175شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 176شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 177شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 178شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 179شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 180شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...181شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 182شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 183شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 184شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 185شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 186شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 187شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 188شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 189شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 190شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 191شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 192شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 193شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 194شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 195شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 196شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 197شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 198شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 199شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 200شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 201شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 202شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 203شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 204شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 205شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 206شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 207شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 208شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 209شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 210شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 211شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 212شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 213شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 214شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 215شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 216شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 217شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 218شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 219شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 220شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 221شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 222شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 223شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 224شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 225شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 226شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 227شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 228شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 229شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 230شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 231شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 232شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 233شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 234شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 235شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 236شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 237شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 238شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 239شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 240شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 241شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 242شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 243شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 244شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 245شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 246شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 247شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 248شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 249شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 250شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 251شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 252شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 253شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 254شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 255شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 256شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 257شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 258شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 259شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 260شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 261شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 262شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 263شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 264شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 265شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 266شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 267شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 268شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 269شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 270شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 271شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 272شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 273شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 274شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 275شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 276شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 277شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 278شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 279شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 280شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 281شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 282شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 283شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 284شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 285شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 286شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 287شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 288شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 289شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 290شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 291شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟292شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 293شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 294شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 295شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 296شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 297شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 298شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 299شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 300شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 301شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 302شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 303شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 304شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 305شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 306شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 307شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 308شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 309شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 310شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 311شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 312شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 313شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 314شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 315شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 316شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 317شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 318شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 319شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 320شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 321شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 322شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 323شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 324شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 325شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 326شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 327شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 328شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 329شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 330شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 331شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 332شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 333شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 334شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 335شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 336شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 337شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 338شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 339شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 340شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 341شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 342شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 343شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 344شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 345شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 346شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 347شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 348شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 349شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 350شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 351شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 352شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 353شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 354شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 355شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 356شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 357شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 358شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 359شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 360شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 361شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 362شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 363شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 364شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 365شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 366شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 367شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 368شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 369شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 370شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 371شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 372شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 373شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 374شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 375شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 376شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 377شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 378شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 379شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 380شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 381شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 382شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 383شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 384شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 385شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 386شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 387شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 388شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 389شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 390شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 391شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 392شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 393شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 394شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 395شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 396شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 397شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 398شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 399شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 400شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 401شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 402شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 403شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 404شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 405شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 406شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 407شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 408شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 409شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 410شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 411شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 412شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 413شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 414شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 415شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 416شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 417شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 418شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 419شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 420شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 421شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 422شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 423شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 424شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 425شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 426شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 427شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 428شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 429شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 430شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 431شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 432شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 433شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 434شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 435شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 436شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 437شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 438شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 439شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 440شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 441شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 442شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 443شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 444شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 445شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 446شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 447شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 448شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 449شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 450شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 451شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 452شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 453شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 454شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 455شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 456شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 457شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 458شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 459شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 460شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 461شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 462شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 463شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 464شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...465شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 466شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 467شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 468شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 469شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 470شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 471شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 472شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 473شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 474شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 475شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 476شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 477شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 478شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 479شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 480شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 481شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 482شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 483شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 484شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 485شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 486شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 487شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 488شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 489شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 490شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 491شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 492شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 493شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 494شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 495شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 496شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 497شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 498شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 499شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 500شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 501شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 502شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 503شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 504شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 505شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 506شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 507شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 508شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 509شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 510شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 511شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 512شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 513شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 514شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 515شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 516شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 517شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 518شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 519شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 520شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 521شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 522شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 523شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 524شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 525شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 526شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 527شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 528شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 529شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 530شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 531شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 532شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 533شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 534شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 535شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 536شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 537شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 538شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 539شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!540شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 541شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 542شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 543شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 544شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 545شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ