به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند

1220عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر برسر آتشم نشانی چو سپند
ور جمله تنم جداکنی بند از بند
خرسند شوم به این و آن و نشوم
هرگز به جدائی تو یکدم خرسند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 2شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 3شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 4شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 5شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 6شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 7شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 8شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 9شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 10شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 11شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 12شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 13شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 14شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 15شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 16شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 17شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 18شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 19شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 20شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 21شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 22شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 23شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 24شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 25شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 26شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 27شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 28شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 29شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 30شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 31شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 32شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 33شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 34شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 35شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 36شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 37شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 38شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 39شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 40شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 41شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 42شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 43شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 44شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 45شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 46شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 47شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 48شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 49شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 50شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 51شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 52شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 53شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 54شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 55شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 56شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 57شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 58شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 59شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 60شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 61شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 62شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 63شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 64شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 65شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 66شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 67شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 68شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 69شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 70شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 71شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 72شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 73شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 74شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 75شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 76شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 77شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 78شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 79شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 80شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 81شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 82شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 83شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 84شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 85شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 86شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 87شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 88شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 89شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 90شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 91شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 92شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 93شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 94شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 95شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 96شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 97شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 98شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 99شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 100شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 101شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 102شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 103شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 104شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 105شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 106شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 107شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 108شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 109شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 110شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...111شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 112شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 113شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 114شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 115شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 116شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 117شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 118شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 119شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 120شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 121شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 122شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 123شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 124شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 125شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 126شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 127شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 128شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 129شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 130شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 131شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 132شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 133شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 134شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 135شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 136شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 137شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 138شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 139شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 140شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 141شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 142شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 143شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 144شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 145شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 146شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 147شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 148شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 149شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 150شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 151شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 152شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 153شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 154شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 155شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 156شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 157شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 158شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 159شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 160شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 161شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 162شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 163شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 164شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 165شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 166شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 167شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 168شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 169شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 170شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 171شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 172شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 173شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 174شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 175شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 176شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 177شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 178شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 179شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 180شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 181شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 182شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 183شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 184شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 185شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!186شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 187شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 188شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 189شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 190شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 191شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ