به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما

1370عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما
پی بازگرفت عقل گمراه از ما
بر بستر آرزو به شبهای دراز
یک یاد رخ تست و دو صد آه از ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷: گرچه نفسی نزد وصالت با ما 2شمارهٔ ۲۸: تا باز گرفتی رخ چون ماه از ما 3شمارهٔ ۲۹: دیدم شب و روز رنج و بیداریها 4شمارهٔ ۳۰: گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب 5شمارهٔ ۳۱: گر باد وزد بر این دل ریش خراب 6شمارهٔ ۳۲: گویند شراب کم خور ای پیر خراب 7شمارهٔ ۳۳: در عشق تو گر شود مرا خاک نقاب 8شمارهٔ ۳۴: آن شد که دلم ز طبع چون آتش و آب 9شمارهٔ ۳۵: ای چرخ عنانم از سفر هیچ متاب 10شمارهٔ ۳۶: ای چرخ بیار هر چه داری ز عذاب 11شمارهٔ ۳۷: ای عکس رخت چو عکس آئینه در آب 12شمارهٔ ۳۸: درتو نگرم دو دیده ام گیرد آب 13شمارهٔ ۳۹: گفتم چو بد آمده ست فرجام شراب 14شمارهٔ ۴۰: این پای مرا که نیست پروای رکاب 15شمارهٔ ۴۱: ای دل به جهان به جز خرابی مطلب 16شمارهٔ ۴۲: ای دیدن خوک پیش دیدار تو خوب 17شمارهٔ ۴۳: ای لعل تو پرنکته شیرین غریب 18شمارهٔ ۴۴: چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات 19شمارهٔ ۴۵: ای قد خوش تو سرو شاداب حیات 20شمارهٔ ۴۶: ای وصل تو سرمایه اسباب حیات 21شمارهٔ ۴۷: ای خامه تو نهال سیراب حیات 22شمارهٔ ۴۸: خضری که به او گشاده شد باب حیات 23شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 24شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 25شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 26شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 27شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 28شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 29شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 30شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 31شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 32شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 33شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 34شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 35شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 36شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 37شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 38شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 39شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 40شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 41شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 42شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 43شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 44شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 45شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 46شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 47شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 48شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 49شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 50شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 51شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 52شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 53شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 54شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 55شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 56شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 57شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 58شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 59شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 60شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 61شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 62شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 63شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 64شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 65شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 66شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 67شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 68شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 69شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 70شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 71شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 72شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 73شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 74شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 75شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 76شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 77شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 78شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 79شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 80شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 81شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 82شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 83شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 84شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 85شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 86شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 87شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 88شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 89شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...90شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 91شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 92شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 93شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 94شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 95شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...96شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 97شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 98شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 99شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 100شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 101شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 102شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 103شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 104شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 105شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 106شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 107شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 108شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 109شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 110شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 111شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 112شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 113شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 114شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 115شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 116شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 117شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 118شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 119شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 120شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 121شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 122شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 123شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 124شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 125شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 126شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 127شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 128شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 129شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 130شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 131شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 132شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 133شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 134شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 135شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 136شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 137شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 138شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 139شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 140شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...141شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...142شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 143شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 144شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...145شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 146شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 147شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 148شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 149شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 150شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 151شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 152شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 153شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 154شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 155شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 156شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 157شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 158شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 159شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 160شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 161شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 162شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 163شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 164شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...165شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 166شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 167شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 168شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 169شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 170شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 171شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 172شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 173شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 174شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 175شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 176شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 177شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 178شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 179شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 180شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 181شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 182شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 183شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 184شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 185شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 186شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 187شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 188شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 189شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 190شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 191شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 192شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 193شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 194شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 195شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 196شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 197شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 198شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 199شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 200شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 201شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 202شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 203شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 204شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 205شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 206شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 207شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 208شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 209شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 210شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 211شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 212شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 213شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 214شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 215شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 216شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 217شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 218شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 219شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 220شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 221شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 222شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 223شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 224شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 225شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 226شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 227شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 228شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 229شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 230شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 231شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 232شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 233شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 234شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 235شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 236شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 237شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 238شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 239شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 240شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 241شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 242شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 243شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 244شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 245شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 246شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 247شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 248شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 249شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 250شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 251شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 252شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 253شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 254شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 255شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 256شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 257شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 258شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 259شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 260شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 261شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 262شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 263شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 264شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 265شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 266شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 267شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 268شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 269شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 270شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 271شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 272شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 273شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 274شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 275شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟276شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 277شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 278شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 279شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 280شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 281شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 282شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 283شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 284شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 285شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 286شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 287شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 288شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 289شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 290شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 291شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 292شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 293شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 294شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 295شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 296شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 297شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 298شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 299شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 300شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 301شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 302شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 303شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 304شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 305شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 306شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 307شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 308شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 309شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 310شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 311شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 312شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 313شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 314شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 315شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 316شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 317شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 318شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 319شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 320شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 321شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 322شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 323شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 324شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 325شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 326شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 327شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 328شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 329شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 330شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 331شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 332شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 333شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 334شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 335شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 336شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 337شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 338شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 339شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 340شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 341شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 342شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 343شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 344شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 345شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 346شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 347شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 348شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 349شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 350شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 351شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 352شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 353شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 354شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 355شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 356شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 357شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 358شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 359شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 360شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 361شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 362شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 363شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 364شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 365شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 366شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 367شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 368شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 369شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 370شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 371شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 372شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 373شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 374شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 375شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 376شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 377شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 378شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 379شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 380شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 381شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 382شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 383شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 384شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 385شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 386شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 387شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 388شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 389شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 390شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 391شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 392شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 393شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 394شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 395شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 396شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 397شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 398شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 399شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 400شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 401شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 402شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 403شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 404شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 405شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 406شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 407شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 408شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 409شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 410شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 411شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 412شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 413شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 414شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 415شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 416شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 417شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 418شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 419شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 420شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 421شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 422شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 423شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 424شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 425شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 426شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 427شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 428شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 429شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 430شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 431شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 432شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 433شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 434شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 435شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 436شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 437شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 438شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 439شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 440شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 441شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 442شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 443شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 444شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 445شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 446شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 447شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 448شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...449شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 450شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 451شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 452شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 453شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 454شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 455شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 456شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 457شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 458شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 459شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 460شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 461شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 462شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 463شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 464شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 465شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 466شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 467شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 468شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 469شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 470شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 471شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 472شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 473شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 474شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 475شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 476شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 477شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 478شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 479شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 480شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 481شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 482شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 483شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 484شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 485شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 486شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 487شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 488شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 489شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 490شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 491شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 492شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 493شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 494شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 495شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 496شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 497شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 498شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 499شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 500شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 501شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 502شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 503شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 504شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 505شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 506شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 507شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 508شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 509شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 510شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 511شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 512شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 513شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 514شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 515شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 516شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 517شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 518شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 519شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 520شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 521شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 522شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 523شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!524شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 525شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 526شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 527شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 528شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 529شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ