به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد

1380عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ازدرد منت گرد به دامن مرساد
وز سوز من آتشت به خرمن مرساد
دود ار چه همه میل به بالا دارد
بالای ترا دود دل من مرساد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 2شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 3شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 4شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 5شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 6شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 7شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 8شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 9شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 10شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 11شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 12شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 13شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 14شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 15شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 16شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 17شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 18شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 19شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 20شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 21شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 22شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 23شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 24شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟25شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 26شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 27شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 28شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 29شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 30شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 31شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 32شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 33شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 34شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 35شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 36شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 37شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 38شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 39شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 40شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 41شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 42شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 43شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 44شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 45شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 46شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 47شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 48شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 49شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 50شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 51شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 52شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 53شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 54شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 55شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 56شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 57شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 58شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 59شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 60شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 61شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 62شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 63شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 64شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 65شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 66شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 67شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 68شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 69شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 70شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 71شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 72شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 73شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 74شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 75شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 76شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 77شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 78شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 79شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 80شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 81شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 82شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 83شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 84شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 85شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 86شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 87شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 88شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 89شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 90شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 91شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 92شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 93شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 94شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 95شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 96شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 97شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 98شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 99شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 100شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 101شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 102شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 103شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 104شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 105شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 106شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 107شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 108شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 109شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 110شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 111شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 112شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 113شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 114شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 115شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 116شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 117شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 118شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 119شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 120شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 121شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 122شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 123شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 124شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 125شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 126شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 127شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 128شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 129شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 130شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 131شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 132شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 133شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 134شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 135شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 136شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 137شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 138شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 139شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 140شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 141شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 142شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 143شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 144شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 145شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 146شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 147شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 148شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 149شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 150شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 151شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 152شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 153شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 154شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 155شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 156شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 157شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 158شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 159شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 160شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 161شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 162شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 163شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 164شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 165شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 166شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 167شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 168شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 169شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 170شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 171شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 172شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 173شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 174شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 175شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 176شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 177شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 178شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 179شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 180شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 181شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 182شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 183شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 184شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 185شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 186شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 187شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 188شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 189شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 190شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 191شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 192شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 193شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 194شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 195شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 196شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 197شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...198شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 199شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 200شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 201شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 202شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 203شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 204شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 205شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 206شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 207شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 208شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 209شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 210شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 211شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 212شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 213شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 214شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 215شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 216شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 217شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 218شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 219شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 220شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 221شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 222شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 223شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 224شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 225شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 226شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 227شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 228شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 229شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 230شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 231شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 232شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 233شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 234شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 235شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 236شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 237شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 238شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 239شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 240شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 241شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 242شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 243شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 244شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 245شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 246شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 247شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 248شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 249شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 250شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 251شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 252شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 253شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 254شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 255شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 256شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 257شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 258شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 259شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 260شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 261شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 262شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 263شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 264شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 265شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 266شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 267شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 268شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 269شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 270شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 271شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 272شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!273شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 274شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 275شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 276شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 277شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 278شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ