به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت

1310عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن روز که با من به عنایت بد بخت
بر تاج که مشتریم می زد تخت
وامروز که زد لگد به کارم در سخت
در پایگه ستور بنهادم رخت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹: افکند دلم به کوی دلداری رخت 2شمارهٔ ۵۰: آن روز که با من به عنایت بد بخت 3شمارهٔ ۵۱: گر کسری و دارا شوی از دولت و بخت 4شمارهٔ ۵۲: گر مه ز درت کلاف زرین اندوخت 5شمارهٔ ۵۳: دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت 6شمارهٔ ۵۴: تا دست قضا بر سرمن آتش بیخت 7شمارهٔ ۵۵: از غیرت شیرین قد چون نیشکرت 8شمارهٔ ۵۶: خواهم که به دیده و سرآیم به درت 9شمارهٔ ۵۷: تا ظن نبری که من نفورم زبرت 10شمارهٔ ۵۸: چون یاد کنم با دل ریش از سفرت 11شمارهٔ ۵۹: گفتی که به شیرمردی آرم زیرت 12شمارهٔ ۶۰: چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست 13شمارهٔ ۶۱: دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست 14شمارهٔ ۶۲: گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست 15شمارهٔ ۶۳: در راه تو سر باخته ام گام نخست 16شمارهٔ ۶۴: در سایه تو چو یافتم جای نشست 17شمارهٔ ۶۵: دی ماه تمام من مه نو می جست 18شمارهٔ ۶۶: گفتم که به اندیشه و با رای درست 19شمارهٔ ۶۷: ای سخت دل سنگ تو وی عهد تو سست 20شمارهٔ ۶۸: چون عهد شکستنت مرا گشت درست 21شمارهٔ ۶۹: آن مهر گسل با دگری زان پیوست 22شمارهٔ ۷۰: در آنکه زدی دست ره امن ببست 23شمارهٔ ۷۱: تا آن دل سنگین تو عهدم بشکست 24شمارهٔ ۷۲: چشم تو مرا به تیر مژگان خسته ست 25شمارهٔ ۷۳: گل پیش رخت ز رنگ و بو دست بشست 26شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 27شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 28شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 29شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 30شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 31شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 32شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 33شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 34شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 35شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 36شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 37شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 38شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 39شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 40شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 41شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 42شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 43شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 44شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 45شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 46شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 47شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 48شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 49شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 50شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 51شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 52شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 53شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 54شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 55شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 56شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 57شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 58شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 59شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 60شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 61شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 62شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 63شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 64شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 65شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 66شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 67شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...68شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 69شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 70شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 71شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 72شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 73شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...74شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 75شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 76شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 77شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 78شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 79شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 80شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 81شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 82شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 83شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 84شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 85شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 86شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 87شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 88شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 89شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 90شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 91شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 92شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 93شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 94شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 95شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 96شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 97شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 98شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 99شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 100شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 101شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 102شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 103شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 104شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 105شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 106شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 107شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 108شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 109شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 110شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 111شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 112شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 113شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 114شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 115شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 116شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 117شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 118شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...119شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...120شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 121شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 122شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...123شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 124شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 125شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 126شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 127شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 128شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 129شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 130شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 131شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 132شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 133شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 134شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 135شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 136شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 137شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 138شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 139شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 140شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 141شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 142شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...143شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 144شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 145شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 146شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 147شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 148شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 149شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 150شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 151شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 152شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 153شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 154شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 155شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 156شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 157شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 158شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 159شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 160شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 161شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 162شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 163شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 164شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 165شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 166شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 167شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 168شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 169شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 170شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 171شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 172شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 173شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 174شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 175شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 176شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 177شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 178شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 179شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 180شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 181شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 182شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 183شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 184شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 185شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 186شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 187شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 188شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 189شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 190شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 191شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 192شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 193شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 194شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 195شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 196شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 197شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 198شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 199شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 200شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 201شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 202شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 203شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 204شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 205شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 206شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 207شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 208شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 209شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 210شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 211شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 212شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 213شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 214شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 215شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 216شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 217شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 218شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 219شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 220شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 221شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 222شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 223شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 224شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 225شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 226شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 227شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 228شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 229شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 230شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 231شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 232شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 233شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 234شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 235شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 236شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 237شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 238شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 239شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 240شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 241شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 242شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 243شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 244شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 245شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 246شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 247شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 248شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 249شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 250شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 251شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 252شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 253شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟254شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 255شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 256شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 257شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 258شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 259شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 260شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 261شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 262شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 263شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 264شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 265شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 266شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 267شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 268شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 269شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 270شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 271شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 272شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 273شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 274شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 275شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 276شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 277شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 278شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 279شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 280شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 281شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 282شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 283شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 284شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 285شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 286شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 287شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 288شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 289شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 290شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 291شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 292شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 293شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 294شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 295شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 296شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 297شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 298شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 299شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 300شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 301شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 302شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 303شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 304شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 305شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 306شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 307شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 308شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 309شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 310شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 311شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 312شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 313شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 314شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 315شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 316شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 317شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 318شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 319شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 320شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 321شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 322شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 323شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 324شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 325شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 326شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 327شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 328شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 329شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 330شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 331شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 332شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 333شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 334شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 335شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 336شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 337شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 338شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 339شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 340شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 341شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 342شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 343شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 344شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 345شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 346شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 347شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 348شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 349شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 350شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 351شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 352شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 353شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 354شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 355شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 356شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 357شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 358شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 359شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 360شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 361شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 362شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 363شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 364شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 365شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 366شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 367شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 368شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 369شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 370شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 371شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 372شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 373شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 374شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 375شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 376شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 377شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 378شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 379شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 380شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 381شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 382شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 383شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 384شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 385شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 386شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 387شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 388شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 389شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 390شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 391شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 392شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 393شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 394شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 395شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 396شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 397شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 398شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 399شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 400شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 401شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 402شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 403شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 404شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 405شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 406شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 407شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 408شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 409شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 410شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 411شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 412شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 413شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 414شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 415شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 416شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 417شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 418شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 419شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 420شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 421شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 422شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 423شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 424شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 425شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 426شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...427شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 428شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 429شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 430شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 431شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 432شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 433شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 434شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 435شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 436شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 437شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 438شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 439شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 440شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 441شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 442شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 443شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 444شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 445شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 446شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 447شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 448شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 449شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 450شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 451شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 452شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 453شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 454شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 455شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 456شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 457شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 458شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 459شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 460شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 461شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 462شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 463شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 464شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 465شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 466شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 467شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 468شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 469شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 470شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 471شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 472شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 473شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 474شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 475شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 476شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 477شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 478شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 479شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 480شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 481شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 482شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 483شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 484شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 485شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 486شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 487شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 488شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 489شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 490شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 491شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 492شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 493شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 494شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 495شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 496شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 497شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 498شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 499شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 500شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 501شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!502شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 503شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 504شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 505شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 506شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 507شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ