به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است

1280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا چشم من از نور رخت بیخبر است
در نور دل و دیده فراوان اثر است
می نتوانم به درد چشمت دیدن
نادیدن تو ز هر چه دیدم بتراست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 2شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 3شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 4شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 5شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 6شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 7شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 8شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 9شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 10شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 11شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 12شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 13شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 14شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 15شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 16شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 17شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 18شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 19شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...20شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 21شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 22شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 23شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 24شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 25شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...26شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 27شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 28شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 29شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 30شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 31شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 32شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 33شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 34شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 35شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 36شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 37شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 38شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 39شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 40شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 41شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 42شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 43شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 44شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 45شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 46شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 47شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 48شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 49شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 50شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 51شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 52شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 53شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 54شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 55شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 56شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 57شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 58شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 59شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 60شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 61شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 62شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 63شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 64شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 65شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 66شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 67شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 68شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 69شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 70شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...71شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...72شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 73شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 74شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...75شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 76شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 77شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 78شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 79شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 80شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 81شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 82شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 83شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 84شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 85شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 86شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 87شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 88شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 89شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 90شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 91شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 92شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 93شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 94شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...95شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 96شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 97شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 98شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 99شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 100شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 101شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 102شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 103شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 104شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 105شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 106شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 107شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 108شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 109شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 110شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 111شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 112شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 113شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 114شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 115شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 116شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 117شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 118شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 119شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 120شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 121شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 122شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 123شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 124شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 125شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 126شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 127شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 128شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 129شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 130شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 131شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 132شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 133شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 134شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 135شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 136شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 137شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 138شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 139شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 140شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 141شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 142شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 143شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 144شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 145شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 146شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 147شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 148شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 149شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 150شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 151شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 152شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 153شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 154شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 155شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 156شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 157شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 158شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 159شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 160شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 161شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 162شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 163شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 164شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 165شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 166شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 167شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 168شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 169شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 170شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 171شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 172شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 173شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 174شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 175شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 176شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 177شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 178شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 179شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 180شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 181شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 182شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 183شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 184شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 185شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 186شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 187شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 188شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 189شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 190شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 191شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 192شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 193شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 194شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 195شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 196شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 197شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 198شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 199شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 200شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 201شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 202شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 203شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 204شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 205شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟206شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 207شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 208شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 209شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 210شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 211شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 212شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 213شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 214شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 215شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 216شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 217شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 218شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 219شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 220شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 221شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 222شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 223شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 224شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 225شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 226شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 227شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 228شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 229شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 230شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 231شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 232شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 233شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 234شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 235شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 236شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 237شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 238شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 239شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 240شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 241شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 242شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 243شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 244شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 245شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 246شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 247شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 248شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 249شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 250شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 251شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 252شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 253شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 254شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 255شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 256شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 257شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 258شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 259شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 260شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 261شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 262شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 263شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 264شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 265شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 266شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 267شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 268شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 269شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 270شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 271شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 272شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 273شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 274شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 275شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 276شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 277شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 278شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 279شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 280شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 281شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 282شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 283شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 284شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 285شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 286شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 287شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 288شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 289شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 290شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 291شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 292شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 293شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 294شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 295شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 296شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 297شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 298شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 299شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 300شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 301شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 302شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 303شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 304شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 305شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 306شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 307شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 308شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 309شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 310شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 311شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 312شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 313شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 314شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 315شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 316شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 317شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 318شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 319شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 320شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 321شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 322شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 323شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 324شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 325شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 326شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 327شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 328شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 329شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 330شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 331شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 332شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 333شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 334شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 335شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 336شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 337شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 338شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 339شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 340شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 341شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 342شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 343شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 344شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 345شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 346شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 347شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 348شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 349شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 350شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 351شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 352شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 353شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 354شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 355شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 356شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 357شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 358شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 359شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 360شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 361شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 362شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 363شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 364شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 365شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 366شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 367شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 368شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 369شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 370شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 371شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 372شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 373شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 374شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 375شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 376شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 377شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 378شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...379شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 380شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 381شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 382شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 383شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 384شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 385شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 386شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 387شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 388شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 389شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 390شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 391شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 392شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 393شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 394شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 395شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 396شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 397شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 398شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 399شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 400شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 401شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 402شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 403شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 404شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 405شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 406شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 407شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 408شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 409شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 410شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 411شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 412شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 413شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 414شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 415شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 416شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 417شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 418شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 419شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 420شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 421شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 422شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 423شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 424شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 425شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 426شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 427شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 428شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 429شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 430شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 431شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 432شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 433شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 434شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 435شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 436شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 437شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 438شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 439شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 440شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 441شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 442شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 443شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 444شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 445شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 446شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 447شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 448شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 449شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 450شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 451شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 452شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 453شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!454شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 455شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 456شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 457شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 458شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 459شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ