به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند

1370عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل چو شه ستوده آثار نماند
وآن ماند کزو عدل نکوکار نماند
با نیکی و تنگدستی خود می ساز
وانگار که آن فراخ گون بار نماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 2شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 3شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 4شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 5شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 6شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 7شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 8شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 9شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 10شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 11شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 12شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 13شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 14شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 15شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 16شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 17شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 18شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 19شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 20شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 21شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 22شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 23شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 24شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 25شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 26شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 27شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 28شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 29شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 30شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 31شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 32شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 33شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 34شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 35شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 36شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 37شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 38شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 39شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 40شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 41شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 42شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 43شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 44شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 45شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 46شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 47شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 48شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 49شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 50شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 51شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 52شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 53شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 54شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 55شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 56شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 57شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 58شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 59شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 60شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 61شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 62شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 63شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 64شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 65شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 66شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 67شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 68شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 69شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 70شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 71شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 72شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 73شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 74شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 75شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 76شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 77شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 78شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 79شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 80شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 81شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 82شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 83شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 84شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 85شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 86شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 87شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 88شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 89شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 90شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 91شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 92شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 93شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 94شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 95شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 96شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...97شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 98شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 99شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 100شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 101شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 102شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 103شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 104شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 105شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 106شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 107شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 108شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 109شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 110شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 111شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 112شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 113شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 114شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 115شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 116شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 117شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 118شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 119شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 120شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 121شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 122شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 123شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 124شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 125شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 126شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 127شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 128شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 129شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 130شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 131شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 132شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 133شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 134شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 135شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 136شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 137شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 138شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 139شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 140شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 141شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 142شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 143شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 144شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 145شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 146شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 147شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 148شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 149شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 150شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 151شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 152شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 153شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 154شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 155شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 156شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 157شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 158شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 159شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 160شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 161شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 162شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 163شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 164شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 165شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 166شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 167شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 168شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 169شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 170شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 171شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!172شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 173شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 174شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 175شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 176شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 177شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ