به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد

1480عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد
مانند تو کس شیفته بر دوست مباد
وی دیده جماش توئی دشمن جان
کس چون تو هوس باز و نظردوست مباد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 2شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 3شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 4شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 5شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 6شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 7شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 8شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 9شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 10شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 11شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 12شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 13شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 14شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 15شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 16شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 17شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 18شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 19شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 20شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 21شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 22شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 23شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 24شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 25شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 26شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 27شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 28شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 29شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 30شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 31شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 32شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 33شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟34شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 35شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 36شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 37شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 38شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 39شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 40شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 41شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 42شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 43شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 44شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 45شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 46شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 47شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 48شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 49شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 50شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 51شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 52شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 53شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 54شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 55شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 56شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 57شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 58شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 59شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 60شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 61شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 62شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 63شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 64شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 65شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 66شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 67شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 68شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 69شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 70شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 71شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 72شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 73شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 74شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 75شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 76شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 77شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 78شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 79شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 80شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 81شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 82شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 83شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 84شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 85شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 86شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 87شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 88شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 89شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 90شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 91شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 92شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 93شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 94شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 95شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 96شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 97شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 98شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 99شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 100شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 101شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 102شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 103شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 104شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 105شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 106شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 107شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 108شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 109شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 110شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 111شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 112شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 113شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 114شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 115شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 116شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 117شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 118شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 119شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 120شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 121شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 122شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 123شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 124شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 125شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 126شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 127شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 128شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 129شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 130شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 131شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 132شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 133شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 134شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 135شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 136شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 137شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 138شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 139شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 140شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 141شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 142شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 143شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 144شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 145شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 146شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 147شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 148شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 149شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 150شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 151شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 152شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 153شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 154شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 155شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 156شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 157شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 158شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 159شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 160شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 161شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 162شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 163شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 164شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 165شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 166شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 167شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 168شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 169شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 170شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 171شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 172شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 173شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 174شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 175شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 176شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 177شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 178شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 179شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 180شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 181شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 182شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 183شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 184شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 185شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 186شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 187شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 188شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 189شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 190شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 191شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 192شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 193شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 194شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 195شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 196شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 197شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 198شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 199شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 200شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 201شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 202شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 203شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 204شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 205شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 206شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...207شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 208شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 209شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 210شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 211شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 212شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 213شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 214شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 215شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 216شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 217شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 218شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 219شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 220شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 221شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 222شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 223شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 224شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 225شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 226شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 227شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 228شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 229شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 230شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 231شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 232شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 233شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 234شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 235شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 236شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 237شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 238شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 239شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 240شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 241شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 242شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 243شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 244شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 245شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 246شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 247شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 248شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 249شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 250شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 251شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 252شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 253شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 254شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 255شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 256شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 257شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 258شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 259شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 260شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 261شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 262شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 263شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 264شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 265شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 266شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 267شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 268شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 269شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 270شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 271شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 272شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 273شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 274شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 275شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 276شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 277شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 278شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 279شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 280شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 281شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!282شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 283شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 284شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 285شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 286شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 287شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ