به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجود

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خواهم عدمی که پیش از این داشت وجود
کاین هستی پوچ را در او راه نبود
ور نه عدمی که بعد ازین خواهد بود
مستوجب صد هزار گفت است و شنود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 2شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...3شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 4شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 5شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 6شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 7شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 8شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 9شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 10شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 11شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 12شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 13شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 14شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 15شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 16شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 17شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 18شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 19شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 20شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 21شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 22شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 23شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 24شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 25شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 26شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 27شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 28شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 29شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 30شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 31شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 32شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 33شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 34شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 35شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 36شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 37شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 38شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 39شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 40شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 41شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 42شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 43شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 44شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 45شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 46شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 47شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 48شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 49شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 50شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 51شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 52شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 53شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 54شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 55شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 56شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 57شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 58شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 59شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 60شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 61شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 62شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 63شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 64شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 65شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 66شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 67شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 68شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 69شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 70شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 71شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 72شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 73شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 74شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 75شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 76شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 77شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 78شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 79شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 80شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 81شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 82شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 83شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 84شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 85شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 86شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 87شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 88شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 89شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 90شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 91شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 92شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 93شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 94شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 95شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 96شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 97شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 98شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 99شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 100شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 101شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 102شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 103شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 104شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 105شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 106شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 107شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 108شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 109شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 110شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 111شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 112شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 113شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 114شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 115شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 116شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 117شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 118شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 119شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 120شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 121شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 122شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 123شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 124شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 125شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 126شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 127شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 128شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 129شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 130شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 131شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 132شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 133شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 134شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 135شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 136شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 137شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 138شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 139شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 140شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 141شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 142شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 143شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 144شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 145شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 146شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 147شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 148شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 149شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 150شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 151شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 152شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 153شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 154شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 155شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 156شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 157شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 158شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 159شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 160شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 161شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 162شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 163شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 164شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 165شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 166شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 167شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 168شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 169شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 170شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 171شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 172شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 173شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 174شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 175شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 176شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 177شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 178شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 179شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 180شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 181شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 182شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 183شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 184شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 185شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 186شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 187شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 188شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 189شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 190شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 191شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 192شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 193شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 194شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 195شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 196شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 197شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 198شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 199شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 200شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 201شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 202شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 203شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 204شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 205شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 206شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 207شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 208شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 209شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 210شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 211شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 212شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 213شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 214شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 215شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 216شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 217شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 218شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 219شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 220شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 221شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 222شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 223شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 224شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 225شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 226شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 227شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 228شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 229شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 230شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 231شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 232شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 233شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 234شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 235شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 236شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 237شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...238شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 239شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 240شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 241شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 242شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 243شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 244شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 245شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 246شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 247شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 248شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 249شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 250شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 251شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 252شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 253شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 254شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 255شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 256شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 257شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 258شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 259شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 260شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 261شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 262شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 263شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 264شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 265شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 266شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 267شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 268شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 269شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 270شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 271شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 272شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 273شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 274شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 275شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 276شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 277شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 278شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 279شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 280شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 281شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 282شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 283شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 284شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 285شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 286شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 287شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 288شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 289شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 290شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 291شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 292شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 293شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 294شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 295شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 296شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 297شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 298شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 299شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 300شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 301شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 302شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 303شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 304شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 305شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 306شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...307شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 308شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 309شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 310شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 311شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 312شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 313شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 314شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 315شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 316شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 317شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 318شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 319شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 320شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 321شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 322شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 323شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 324شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 325شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 326شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 327شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 328شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 329شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 330شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 331شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 332شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 333شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 334شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 335شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 336شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 337شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 338شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 339شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 340شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 341شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 342شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 343شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 344شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 345شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 346شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ