به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر

620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گوشی طلب از خدای خود پند پذیر
بر حرف درشت واعظان خرده مگیر
چون خاک به برگ گل که باشد محرم؟
سوزن ره رشته می‌نماید به حریر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 2شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 3شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 4شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 5شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 6شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 7شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 8شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 9شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 10شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 11شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 12شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 13شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 14شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 15شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 16شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 17شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 18شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 19شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 20شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 21شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 22شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 23شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 24شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 25شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 26شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 27شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 28شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 29شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 30شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 31شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 32شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 33شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 34شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 35شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 36شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 37شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 38شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 39شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 40شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 41شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 42شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 43شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 44شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 45شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 46شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 47شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 48شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 49شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 50شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 51شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 52شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 53شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 54شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 55شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 56شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 57شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 58شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 59شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 60شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 61شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 62شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 63شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 64شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 65شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 66شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 67شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 68شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 69شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 70شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 71شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 72شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 73شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 74شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 75شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 76شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 77شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 78شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 79شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 80شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 81شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 82شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 83شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 84شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 85شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 86شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 87شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 88شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 89شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 90شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 91شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 92شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 93شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 94شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 95شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 96شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 97شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 98شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 99شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 100شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 101شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 102شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 103شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 104شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 105شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 106شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 107شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 108شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 109شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 110شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 111شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 112شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 113شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 114شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 115شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 116شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 117شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 118شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 119شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 120شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 121شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 122شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 123شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 124شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 125شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 126شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 127شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 128شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 129شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 130شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 131شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 132شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 133شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 134شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 135شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 136شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 137شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 138شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 139شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 140شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 141شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 142شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 143شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 144شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 145شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 146شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...147شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 148شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 149شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 150شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 151شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 152شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 153شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 154شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 155شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 156شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 157شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 158شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 159شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 160شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 161شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 162شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 163شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 164شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 165شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 166شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 167شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 168شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 169شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 170شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 171شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 172شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 173شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 174شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 175شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 176شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 177شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 178شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 179شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 180شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 181شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 182شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 183شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 184شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 185شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 186شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 187شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 188شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 189شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 190شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 191شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 192شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 193شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 194شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 195شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 196شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 197شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 198شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 199شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 200شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 201شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 202شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 203شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 204شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 205شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 206شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 207شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 208شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 209شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 210شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 211شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 212شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 213شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 214شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 215شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...216شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 217شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 218شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 219شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 220شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 221شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 222شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 223شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 224شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 225شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 226شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 227شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 228شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 229شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 230شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 231شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 232شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 233شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 234شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 235شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 236شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 237شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 238شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 239شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 240شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 241شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 242شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 243شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 244شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 245شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 246شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 247شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 248شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 249شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 250شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 251شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 252شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 253شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 254شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 255شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ