به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر
یک جای به آتش رس و یک جا درگیر
چون شام، بدن مکن مرصع ز چراغ
چون صبح، ز یک شعله سراپا درگیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 2شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 3شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 4شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 5شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 6شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 7شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 8شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 9شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 10شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 11شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 12شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 13شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 14شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 15شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 16شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 17شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 18شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 19شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 20شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 21شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 22شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 23شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 24شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 25شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 26شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 27شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 28شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 29شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 30شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 31شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 32شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 33شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 34شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 35شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 36شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 37شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 38شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 39شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 40شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 41شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 42شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 43شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 44شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 45شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 46شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 47شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 48شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 49شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 50شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 51شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 52شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 53شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 54شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 55شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 56شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 57شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 58شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 59شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 60شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 61شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 62شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 63شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 64شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 65شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 66شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 67شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 68شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 69شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 70شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 71شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 72شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 73شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 74شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 75شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 76شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 77شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 78شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 79شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 80شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 81شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 82شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 83شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 84شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 85شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 86شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 87شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 88شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 89شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 90شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 91شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 92شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 93شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 94شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 95شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 96شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 97شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 98شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 99شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 100شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 101شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 102شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 103شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 104شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 105شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 106شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 107شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 108شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 109شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 110شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 111شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 112شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 113شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 114شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 115شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 116شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 117شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 118شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 119شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 120شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 121شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 122شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 123شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 124شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 125شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 126شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 127شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 128شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 129شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 130شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 131شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 132شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 133شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 134شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 135شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 136شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 137شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 138شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 139شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 140شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 141شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 142شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...143شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 144شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 145شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 146شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 147شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 148شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 149شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 150شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 151شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 152شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 153شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 154شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 155شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 156شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 157شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 158شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 159شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 160شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 161شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 162شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 163شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 164شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 165شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 166شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 167شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 168شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 169شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 170شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 171شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 172شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 173شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 174شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 175شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 176شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 177شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 178شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 179شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 180شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 181شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 182شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 183شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 184شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 185شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 186شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 187شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 188شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 189شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 190شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 191شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 192شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 193شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 194شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 195شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 196شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 197شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 198شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 199شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 200شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 201شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 202شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 203شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 204شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 205شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 206شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 207شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 208شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 209شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 210شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 211شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...212شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 213شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 214شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 215شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 216شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 217شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 218شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 219شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 220شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 221شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 222شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 223شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 224شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 225شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 226شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 227شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 228شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 229شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 230شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 231شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 232شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 233شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 234شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 235شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 236شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 237شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 238شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 239شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 240شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 241شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 242شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 243شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 244شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 245شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 246شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 247شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 248شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 249شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 250شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 251شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ