به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود

570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از هوش رود چو با تو دل یار شود
کم‌حوصله، زود مست دیدار شود
امروز ز جوش باده، خم بی‌خبرست
فردا که تهی شود، خبردار شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 2شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 3شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 4شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 5شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 6شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 7شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 8شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 9شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 10شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 11شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 12شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 13شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 14شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 15شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 16شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 17شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 18شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 19شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 20شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 21شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 22شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 23شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 24شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 25شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 26شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 27شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 28شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 29شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 30شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 31شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 32شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 33شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 34شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 35شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 36شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 37شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 38شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 39شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 40شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 41شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 42شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 43شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 44شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 45شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 46شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 47شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 48شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 49شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 50شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 51شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 52شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 53شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 54شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 55شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 56شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 57شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 58شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 59شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 60شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 61شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 62شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 63شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 64شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 65شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 66شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 67شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 68شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 69شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 70شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 71شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 72شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 73شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 74شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 75شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 76شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 77شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 78شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 79شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 80شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 81شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 82شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 83شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 84شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 85شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 86شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 87شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 88شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 89شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 90شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 91شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 92شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 93شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 94شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 95شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 96شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 97شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 98شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 99شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 100شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 101شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 102شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 103شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 104شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 105شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 106شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 107شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 108شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 109شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 110شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 111شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 112شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 113شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 114شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 115شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 116شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 117شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 118شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 119شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 120شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 121شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 122شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 123شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 124شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 125شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 126شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 127شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 128شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 129شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 130شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 131شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 132شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 133شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 134شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 135شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 136شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 137شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 138شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 139شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 140شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 141شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 142شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 143شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 144شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 145شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 146شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 147شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 148شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 149شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 150شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 151شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 152شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 153شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 154شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 155شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 156شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 157شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 158شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 159شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 160شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 161شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 162شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 163شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 164شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 165شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 166شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 167شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 168شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 169شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 170شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 171شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 172شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 173شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 174شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 175شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 176شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 177شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 178شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 179شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 180شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 181شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 182شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 183شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 184شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 185شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 186شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 187شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 188شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 189شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 190شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 191شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 192شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 193شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 194شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 195شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 196شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 197شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 198شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 199شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 200شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 201شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 202شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 203شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 204شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 205شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 206شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 207شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 208شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 209شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 210شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 211شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...212شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 213شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 214شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 215شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 216شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 217شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 218شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 219شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 220شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 221شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 222شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 223شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 224شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 225شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 226شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 227شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 228شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 229شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 230شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 231شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 232شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 233شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 234شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 235شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 236شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 237شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 238شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 239شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 240شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 241شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 242شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 243شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 244شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 245شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 246شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 247شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 248شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 249شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 250شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 251شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 252شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 253شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 254شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 255شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 256شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 257شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 258شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 259شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 260شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 261شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 262شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 263شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 264شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 265شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 266شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 267شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 268شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 269شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 270شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 271شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 272شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 273شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 274شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 275شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 276شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 277شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 278شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 279شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 280شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...281شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 282شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 283شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 284شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 285شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 286شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 287شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 288شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 289شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 290شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 291شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 292شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 293شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 294شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 295شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 296شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 297شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 298شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 299شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 300شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 301شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 302شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 303شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 304شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 305شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 306شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 307شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 308شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 309شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 310شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 311شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 312شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 313شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 314شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 315شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 316شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 317شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 318شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 319شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 320شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ