به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز

770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر من چو در وصل تو کردند فراز
ای کاش اجل کند به سویم پرواز
بی روی تو ام چه بهره از کام جهان؟
بی زلف تو ام چه حاصل از عمر دراز؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 2شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 3شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 4شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 5شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 6شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 7شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 8شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 9شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 10شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 11شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 12شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 13شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 14شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 15شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 16شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 17شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 18شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 19شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 20شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 21شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 22شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 23شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 24شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 25شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 26شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 27شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 28شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 29شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 30شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 31شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 32شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 33شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 34شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 35شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 36شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 37شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 38شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 39شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 40شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 41شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 42شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 43شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 44شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 45شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 46شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 47شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 48شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 49شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 50شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 51شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 52شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 53شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 54شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 55شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 56شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 57شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 58شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 59شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 60شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 61شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 62شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 63شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 64شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 65شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 66شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 67شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 68شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 69شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 70شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 71شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 72شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 73شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 74شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 75شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 76شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 77شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 78شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 79شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 80شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 81شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 82شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 83شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 84شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 85شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 86شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 87شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 88شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 89شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 90شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 91شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 92شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 93شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 94شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 95شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 96شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 97شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 98شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 99شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 100شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 101شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 102شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 103شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 104شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 105شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 106شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 107شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 108شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 109شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 110شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 111شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 112شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 113شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 114شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 115شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 116شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 117شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 118شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 119شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 120شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 121شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 122شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 123شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 124شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 125شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 126شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 127شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 128شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 129شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 130شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 131شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 132شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 133شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 134شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 135شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 136شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 137شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 138شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 139شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 140شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 141شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...142شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 143شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 144شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 145شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 146شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 147شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 148شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 149شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 150شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 151شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 152شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 153شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 154شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 155شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 156شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 157شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 158شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 159شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 160شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 161شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 162شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 163شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 164شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 165شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 166شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 167شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 168شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 169شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 170شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 171شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 172شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 173شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 174شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 175شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 176شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 177شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 178شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 179شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 180شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 181شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 182شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 183شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 184شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 185شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 186شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 187شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 188شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 189شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 190شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 191شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 192شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 193شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 194شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 195شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 196شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 197شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 198شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 199شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 200شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 201شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 202شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 203شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 204شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 205شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 206شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 207شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 208شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 209شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 210شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...211شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 212شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 213شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 214شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 215شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 216شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 217شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 218شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 219شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 220شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 221شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 222شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 223شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 224شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 225شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 226شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 227شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 228شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 229شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 230شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 231شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 232شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 233شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 234شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 235شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 236شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 237شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 238شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 239شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 240شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 241شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 242شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 243شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 244شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 245شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 246شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 247شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 248شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 249شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 250شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ