به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عاشق که مدام محو دلدار بود
کی جز به نظاره‌اش سر و کار بود
حیرت‌زده را که دارد از حیرت باز؟
آیینه گرسنه چشم دیدار بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 2شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 3شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 4شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 5شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 6شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 7شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 8شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 9شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 10شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 11شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 12شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 13شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 14شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 15شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 16شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 17شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 18شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 19شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 20شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 21شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 22شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 23شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 24شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 25شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 26شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 27شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 28شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 29شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 30شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 31شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 32شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 33شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 34شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 35شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 36شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 37شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 38شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 39شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 40شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 41شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 42شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 43شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 44شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 45شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 46شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 47شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 48شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 49شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 50شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 51شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 52شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 53شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 54شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 55شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 56شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 57شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 58شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 59شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 60شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 61شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 62شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 63شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 64شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 65شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 66شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 67شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 68شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 69شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 70شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 71شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 72شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 73شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 74شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 75شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 76شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 77شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 78شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 79شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 80شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 81شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 82شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 83شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 84شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 85شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 86شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 87شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 88شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 89شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 90شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 91شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 92شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 93شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 94شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 95شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 96شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 97شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 98شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 99شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 100شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 101شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 102شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 103شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 104شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 105شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 106شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 107شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 108شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 109شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 110شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 111شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 112شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 113شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 114شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 115شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 116شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 117شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 118شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 119شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 120شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 121شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 122شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 123شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 124شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 125شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 126شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 127شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 128شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 129شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 130شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 131شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 132شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 133شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 134شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 135شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 136شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 137شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 138شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 139شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 140شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 141شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 142شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 143شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 144شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 145شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 146شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 147شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 148شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 149شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 150شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 151شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 152شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 153شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 154شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 155شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 156شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 157شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 158شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 159شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 160شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 161شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 162شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 163شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 164شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 165شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 166شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 167شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 168شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 169شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 170شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 171شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 172شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 173شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 174شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 175شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 176شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 177شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 178شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 179شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 180شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 181شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 182شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 183شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 184شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 185شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 186شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 187شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 188شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 189شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 190شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 191شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 192شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 193شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 194شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 195شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 196شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 197شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 198شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 199شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 200شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 201شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 202شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 203شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 204شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 205شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 206شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 207شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 208شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 209شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 210شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 211شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 212شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 213شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 214شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 215شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 216شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 217شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 218شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 219شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 220شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 221شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 222شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 223شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 224شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 225شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 226شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 227شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 228شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 229شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 230شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 231شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...232شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 233شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 234شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 235شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 236شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 237شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 238شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 239شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 240شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 241شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 242شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 243شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 244شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 245شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 246شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 247شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 248شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 249شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 250شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 251شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 252شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 253شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 254شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 255شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 256شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 257شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 258شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 259شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 260شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 261شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 262شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 263شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 264شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 265شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 266شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 267شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 268شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 269شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 270شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 271شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 272شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 273شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 274شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 275شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 276شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 277شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 278شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 279شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 280شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 281شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 282شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 283شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 284شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 285شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 286شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 287شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 288شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 289شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 290شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 291شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 292شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 293شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 294شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 295شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 296شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 297شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 298شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 299شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 300شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...301شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 302شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 303شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 304شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 305شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 306شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 307شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 308شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 309شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 310شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 311شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 312شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 313شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 314شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 315شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 316شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 317شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 318شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 319شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 320شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 321شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 322شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 323شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 324شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 325شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 326شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 327شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 328شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 329شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 330شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 331شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 332شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 333شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 334شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 335شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 336شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 337شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 338شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 339شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 340شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ