به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز
مستم، چه شد ار نخورده‌ام باده هنوز
چون لاله مرا چهره به خون دارد سرخ
داغی که سیاهی‌اش نیفتاده هنوز

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 2شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 3شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 4شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 5شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 6شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 7شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 8شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 9شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 10شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 11شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 12شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 13شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 14شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 15شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 16شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 17شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 18شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 19شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 20شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 21شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 22شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 23شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 24شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 25شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 26شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 27شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 28شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 29شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 30شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 31شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 32شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 33شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 34شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 35شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 36شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 37شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 38شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 39شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 40شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 41شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 42شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 43شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 44شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 45شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 46شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 47شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 48شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 49شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 50شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 51شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 52شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 53شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 54شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 55شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 56شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 57شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 58شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 59شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 60شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 61شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 62شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 63شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 64شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 65شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 66شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 67شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 68شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 69شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 70شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 71شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 72شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 73شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 74شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 75شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 76شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 77شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 78شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 79شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 80شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 81شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 82شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 83شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 84شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 85شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 86شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 87شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 88شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 89شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 90شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 91شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 92شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 93شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 94شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 95شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 96شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 97شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 98شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 99شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 100شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 101شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 102شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 103شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 104شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 105شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 106شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 107شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 108شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 109شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 110شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 111شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 112شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 113شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 114شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 115شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 116شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 117شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 118شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 119شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 120شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 121شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 122شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 123شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 124شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 125شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 126شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 127شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 128شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 129شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 130شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 131شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...132شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 133شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 134شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 135شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 136شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 137شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 138شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 139شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 140شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 141شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 142شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 143شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 144شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 145شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 146شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 147شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 148شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 149شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 150شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 151شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 152شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 153شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 154شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 155شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 156شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 157شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 158شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 159شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 160شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 161شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 162شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 163شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 164شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 165شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 166شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 167شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 168شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 169شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 170شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 171شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 172شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 173شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 174شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 175شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 176شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 177شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 178شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 179شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 180شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 181شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 182شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 183شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 184شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 185شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 186شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 187شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 188شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 189شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 190شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 191شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 192شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 193شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 194شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 195شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 196شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 197شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 198شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 199شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 200شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...201شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 202شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 203شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 204شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 205شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 206شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 207شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 208شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 209شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 210شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 211شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 212شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 213شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 214شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 215شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 216شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 217شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 218شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 219شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 220شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 221شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 222شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 223شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 224شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 225شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 226شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 227شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 228شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 229شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 230شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 231شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 232شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 233شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 234شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 235شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 236شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 237شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 238شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 239شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 240شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ