به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید

590عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید
فرمان کتابه‌ای ز درگاه رسید
فکرم چو کتابه را به انجام رساند
تاریخ بود کتابه عرش مجید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 2شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 3شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 4شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 5شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 6شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 7شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 8شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 9شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 10شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 11شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 12شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 13شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 14شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 15شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 16شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 17شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 18شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 19شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 20شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 21شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 22شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 23شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 24شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 25شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 26شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 27شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 28شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 29شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 30شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 31شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 32شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 33شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 34شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 35شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 36شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 37شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 38شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 39شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 40شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 41شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 42شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 43شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 44شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 45شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 46شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 47شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 48شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 49شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 50شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 51شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 52شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 53شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 54شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 55شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 56شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 57شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 58شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 59شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 60شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 61شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 62شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 63شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 64شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 65شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 66شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 67شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 68شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 69شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 70شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 71شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 72شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 73شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 74شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 75شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 76شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 77شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 78شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 79شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 80شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 81شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 82شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 83شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 84شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 85شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 86شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 87شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 88شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 89شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 90شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 91شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 92شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 93شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 94شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 95شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 96شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 97شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 98شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 99شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 100شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 101شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 102شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 103شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 104شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 105شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 106شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 107شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 108شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 109شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 110شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 111شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 112شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 113شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 114شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 115شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 116شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 117شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 118شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 119شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 120شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 121شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 122شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 123شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 124شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 125شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 126شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 127شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 128شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 129شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 130شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 131شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 132شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 133شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 134شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 135شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 136شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 137شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 138شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 139شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 140شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 141شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 142شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 143شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 144شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 145شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 146شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 147شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 148شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 149شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 150شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 151شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 152شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 153شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 154شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 155شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 156شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 157شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 158شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 159شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 160شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 161شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 162شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 163شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 164شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 165شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 166شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 167شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 168شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 169شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 170شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 171شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 172شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 173شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 174شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 175شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 176شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 177شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 178شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 179شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 180شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 181شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 182شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 183شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 184شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 185شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 186شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 187شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 188شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 189شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 190شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 191شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 192شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 193شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...194شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 195شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 196شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 197شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 198شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 199شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 200شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 201شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 202شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 203شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 204شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 205شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 206شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 207شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 208شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 209شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 210شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 211شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 212شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 213شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 214شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 215شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 216شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 217شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 218شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 219شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 220شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 221شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 222شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 223شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 224شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 225شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 226شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 227شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 228شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 229شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 230شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 231شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 232شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 233شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 234شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 235شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 236شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 237شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 238شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 239شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 240شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 241شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 242شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 243شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 244شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 245شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 246شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 247شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 248شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 249شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 250شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 251شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 252شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 253شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 254شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 255شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 256شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 257شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 258شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 259شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 260شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 261شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 262شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...263شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 264شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 265شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 266شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 267شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 268شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 269شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 270شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 271شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 272شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 273شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 274شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 275شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 276شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 277شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 278شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 279شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 280شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 281شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 282شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 283شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 284شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 285شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 286شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 287شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 288شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 289شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 290شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 291شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 292شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 293شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 294شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 295شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 296شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 297شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 298شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 299شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 300شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 301شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 302شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ