به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پیوسته درین دایره پهناور
هر ذره به اندازه خود یافت خبر
رو حسن قبول ازلی جو، کز بحر
یک قطره حباب گشت و یک قطره گهر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 2شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 3شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 4شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 5شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 6شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 7شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 8شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 9شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 10شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 11شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 12شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 13شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 14شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 15شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 16شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 17شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 18شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 19شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 20شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 21شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 22شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 23شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 24شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 25شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 26شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 27شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 28شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 29شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 30شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 31شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 32شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 33شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 34شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 35شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 36شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 37شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 38شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 39شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 40شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 41شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 42شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 43شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 44شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 45شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 46شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 47شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 48شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 49شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 50شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 51شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 52شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 53شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 54شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 55شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 56شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 57شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 58شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 59شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 60شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 61شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 62شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 63شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 64شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 65شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 66شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 67شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 68شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 69شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 70شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 71شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 72شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 73شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 74شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 75شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 76شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 77شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 78شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 79شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 80شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 81شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 82شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 83شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 84شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 85شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 86شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 87شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 88شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 89شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 90شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 91شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 92شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 93شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 94شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 95شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 96شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 97شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 98شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 99شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 100شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 101شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 102شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 103شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 104شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 105شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 106شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 107شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 108شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 109شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 110شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 111شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 112شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 113شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 114شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 115شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 116شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 117شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 118شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 119شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 120شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 121شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 122شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 123شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 124شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 125شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 126شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 127شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 128شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 129شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 130شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 131شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 132شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 133شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 134شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 135شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 136شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 137شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 138شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 139شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 140شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 141شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 142شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 143شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 144شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 145شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 146شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 147شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 148شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 149شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 150شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 151شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 152شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 153شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 154شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 155شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 156شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 157شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 158شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 159شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 160شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 161شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 162شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 163شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 164شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 165شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 166شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 167شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 168شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 169شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 170شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 171شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 172شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 173شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 174شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...175شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 176شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 177شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 178شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 179شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 180شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 181شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 182شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 183شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 184شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 185شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 186شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 187شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 188شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 189شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 190شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 191شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 192شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 193شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 194شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 195شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 196شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 197شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 198شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 199شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 200شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 201شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 202شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 203شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 204شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 205شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 206شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 207شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 208شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 209شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 210شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 211شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 212شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 213شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 214شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 215شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 216شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 217شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 218شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 219شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 220شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 221شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 222شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 223شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 224شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 225شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 226شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 227شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 228شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 229شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 230شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 231شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 232شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 233شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 234شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 235شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 236شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 237شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 238شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 239شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 240شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 241شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 242شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 243شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...244شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 245شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 246شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 247شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 248شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 249شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 250شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 251شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 252شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 253شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 254شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 255شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 256شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 257شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 258شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 259شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 260شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 261شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 262شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 263شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 264شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 265شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 266شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 267شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 268شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 269شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 270شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 271شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 272شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 273شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 274شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 275شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 276شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 277شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 278شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 279شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 280شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 281شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 282شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 283شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ