به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر دم نتوان کرد به جامی مستم
یک جرعه خراب داردم تا هستم
روزی که قدم نهاد در کوی تو دل
اول، ره بیرون شدنش را بستم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 2شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 3شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 4شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 5شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 6شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 7شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 8شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 9شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 10شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 11شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 12شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 13شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 14شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 15شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 16شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 17شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 18شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 19شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 20شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 21شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 22شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 23شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 24شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 25شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 26شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 27شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 28شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 29شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 30شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 31شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 32شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 33شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 34شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 35شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 36شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 37شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 38شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 39شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 40شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 41شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 42شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 43شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 44شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 45شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 46شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 47شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 48شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 49شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 50شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 51شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 52شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 53شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 54شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 55شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 56شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 57شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 58شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 59شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 60شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 61شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 62شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 63شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 64شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 65شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 66شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 67شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 68شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 69شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 70شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 71شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 72شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 73شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...74شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 75شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 76شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 77شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 78شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 79شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 80شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 81شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 82شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 83شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 84شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 85شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 86شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 87شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 88شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 89شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 90شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 91شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 92شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 93شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 94شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 95شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 96شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 97شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 98شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 99شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 100شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 101شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 102شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 103شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 104شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 105شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 106شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 107شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 108شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 109شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 110شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 111شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 112شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 113شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 114شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 115شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 116شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 117شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 118شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 119شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 120شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 121شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 122شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 123شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 124شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 125شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 126شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 127شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 128شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 129شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 130شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 131شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 132شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 133شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 134شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 135شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 136شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 137شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 138شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 139شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 140شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 141شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 142شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...143شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 144شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 145شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 146شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 147شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 148شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 149شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 150شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 151شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 152شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 153شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 154شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 155شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 156شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 157شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 158شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 159شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 160شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 161شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 162شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 163شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 164شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 165شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 166شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 167شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 168شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 169شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 170شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 171شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 172شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 173شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 174شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 175شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 176شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 177شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 178شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 179شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 180شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 181شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 182شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ